دانلود آهنگ مرتضی سرمدی یا فاطمه
- خواننده : مرتضی سرمدی
- نام اصلی قطعه : یا فاطمه ترانه سرا: مرضیه جان قربان
آهنگ ساز: مرتضی سرمدی
تنظیم کننده: مرتضی سرمدی
پخش آنلاین
متن آهنگ یا فاطمه از مرتضی سرمدی
هنوز تو این خرابه هایه عطری مونده یادگار
یه زخمی که داغش هنوز
دلارو کرده بی قرار
نفرین به تازیانه ای
که بر تنت روانه شد
وجود بی مثال تو
قصه ی جاودانه شد
نفرین به دستی که یه روز
سیلی به صورتت نشوند
بعد تو یار احمدو
به اوج تنهایی رسوند
بشنو صدای مادرم
صدای او یاس کبود
کسی که توی سجده هاش
چون لاله قد خمیده بود
ببین تو اشک مادرم
دردانه ی شیر خدا
یا فاطمه بنت رسول
عالم ترا داده ندا
میدینه غم گرفته و داغ علی تازه شده
بی تابی اشک چشاش بی حد و اندازه شده
بی بی نظر کن به دلم
جز تو کسی رو ندارم
میخوام تو راه عشق تو
هرچی که دارم بزارم
مرتضی سرمدی
- تعداد آلبوم ها 2
- تعداد تک آهنگ ها 76
با سلام عکس آهنگ برای حضرت فاطمه معصومه (س) است نه فاطمه زهرا (س)
3
4
خیلى زیبا بود صداش دیوانست هرجور ک بخونه….مرسىتاپ صدا
5
2
بسیار زیبا بود.مرسی
6
3
لعنت خدا بر کسایی که قصد تفرقه دارند
21
3
ببین دوست عزیز تفرقه یعنی گروهک جیش العدل نه آهگی که برای همسر امیرالمومنین خونده میشه
درضمن اینجا اسمی از عمر نیاوردن اگه میگی تفرقس پس حتما خودتم قبول داری عمر به صورت حضرت فاطفه سیلی زده؟
5
15
اون رفیق که اسمی از عمر نبرده که شما از حضرت عمر حرف میزنید.ایشون فقط گفتن لعنت خدا بر کاسبی که قصد تفرقه دارن
3
0
آقای آرین این حرفیه که آخوندای شما درآوردن که شما رو حالو فرض کردن،می دونستن هر چی به خورتون بدن بدون چون و چرا قبول می کنید ،بدون اینکه تحقیقی انجام بدیدو از عقل و فهمت استفاده کنی هرچیزی رو فورا قبول می کنی.یه سوال ازت دارم آیا غیرت حضرت علی اجازه می داد که عمر بیاد این کارایی که شما می گید انجام بده و حضرت علی ساکت بشینه همچنین حسن و حسین و دیگر مسلمانان و از ناموس خودشون دفاع نکنند.اگه کسی به ناموس خودت دست دارازی کنه ساکت می شینی یا به قول خودتون تقیه می کنی.به نظرت خودت این حرفی که بهش باور داری حضرت علی رو بی غیرت جلوه نمی ده(خواهشا تعصب بذار کنارو با عقل و منطق جواب بده
18
0
تا بود جانم دم از صدیق اکبر می زنم/ ناله های عاشقی از بهر عمر می زنم/ نام عثمان و علی چون تاج بر سر می نهم/ طبل ابوبکر عمر بر هفت کشور می زنم.
18
1
اولا حضرت امیرالمومنین علی (ع) مامور به صبر از جانب پیامبر بوده است و حضرت در تمام دوران زندگیش مطیع محض فرمانهای الهی بوده و انچه او را به واکنش وا میداشت فقط و فقط اوامر الهی بوده و هرگز از روی تعصب، غضب و منافع شخصی از خود واکنش نشان نمیداد آن حضرت از جانب رسولش مامور به صبر و شکیبایی بوده است.
دوما قضیه هجوم به خانه ی حضرت امیر المومنین و صدیقه ی طاهره قضیه ای اثبات شده است که حتی در منابع اهل سنت ماننده ابن قتیبه دینوری در کتاب الامامه و سیاست و طبری در تاریخش، مسعودی در کتاب مروج الذهب و شمس الدین ذهبی در تاریخ اسلام و… داستان اعتراف ابوبکر را نقل کرده اند که گفته است دوست داشتم خانه ی فاطمه را هتک حرمت نمی کردم…
5
11
آقا رضا اولا مگه علی پیامبر بود که خدا بگه این کار رو بکن و اون کار رو نکن. اگه خدا گفته صبر کن بدتر که شد حرفای مردم رو چطور توجیه می کنی؟مردم نمیگند که این علی نتونست از ناموس خودش دفاع کنه چطور می تونه از اسلام به این بزرگی دفاع کنه. دوماچرا شما احادیث اهل سنت رو قیچی می کنید اول و آخرش رو نمی گید فقط جایی که بحث هجوم است بیان می کنید اما اول حدیث رو نمیگید که چه کسانی در خانه بودن و آخرش رو نمیگید که حرفایی که زده شد همه چیز به خیر و خوشی تموم شد.در کتاب های ما چیزی به اسم آتش زدن و در به پهلو زدن ووو نیست و میگی اعتراف ابوبکر، بر فرض قبول حرف تو این اعتراف چه ربطی به قضیه هجوم به خانه رو داره
14
1
اقای عمر اقا گفته توهین نکنینن نگفته که تاریخ رو فراموش کنین اگه دنبال سند برای ظلم های وارده بر حضرت علی هستی کتاب شبهای پیشاور تو نت هم هست تمام سند های از کتب اربعه اهل تسنن هست و هیچ سندی از کتب شیعه برای مظلومیت علی (ع) نیاورده همش از کتب صحیحین مسلم و بخاری و …
مشکل ما شیعه اینه که شماها کتب خودتوتو مطالعه نمی کنین تا به موضوع پی ببرین
اگه سند شهادت حضرت زهرا رو هم می خوای با سند های اهل تسنن کتاب (( بیت الاحزان فی مصائب سید النسوان نوشته مرحوم شیخ عباس قمی ))همش سند مال علمای شماس
2
6
اقایون .اولا حضرت عمر داماد حضرت علی بوده..دوما بعد رحلت پیامبر ص مردم ابوبکر رو انتخاب کردن سوما شماها جز لعنت توهین چیز دیگه بلدین مگه..دم از علی میزنید ولی به انچه علی عمل میکرد نمی زنید سوما مگه زمان حضرت محمد اذان اینگونه که برادران شیعه میگن بوده….همش بدعت توی دین اوردید شماها بدعت هم همش گمراهی محسوب میشه
13
1
شهادت حضرت عمر؟
تا قبل از سال ۱۳۷۰ که وفات حضرت عمر بود.بعدش کردن شهادت به روایتی و الان هم رسما شهادت اعلام کردن.
من موندم چجوری به این نتیجه رسیدن
5
0
لعنت خدا برکسی بر حضرت زهرا سیلی زد
7
2
کسی سیلی نزده عزیزم.ولی بازم لعنت خدا برکسی که دروغ گفت
5
1
تاریخ خود گواه همه چی است.و فاطمه دخت نبی و دامادش عمر بن الخطاب برای خود خدایی دارند…شما به فکر خودتون باشین.چه شیعه چه سنی
17
0
ما مسلموما سنی و شیعه همش به دنبال اثبات گذشته هستیم.خب گفته ی هر دو طرف درست. چه فرقی به حال من داره؟ آیا برای من شغل میشه.نون و آب میشه.آینده ی من رو تضمین میکنه چی اتفاقی میفته؟
آمریکا داره آینده رو میسازه با هوش مصنوعی و تکنولوژی های جدید.و ما هنوز در پی اثبات گذشته هستیم
4
0
علی شیر خدا بود
جزوهی حاضر متن پیاده شدهی سخنان استاد ربیعی است که به طور خلاصه و مفید روایت «اذیت کردن حضرت فاطمه – رضیاللهعنها-» را مورد نقد و بررسی قرار داده است. امید است این اثر برای نوجوانان و جوانانی که به تحقیق و مطالعه علاقه دارند مفید باشد.
سؤال : لطفاً اگر امکان دارد دربارهی سخن برخی از روضهخوانها که میگویند : عمر دستور داد خانهی علی را آتش زدند و فاطمهی زهرا را آزردند، نظر علمای خودمان (اهل سنّت) را برایمان بیان کنید.
بسم اللهِ الرَّحمن الرَّحیم : نحمدالله تبارک و تعالی و نُصلّی و نسلِّم علی رسول اللهِ و علی اصحابه الاوفیاء . امّا بعد :
برادران گرامی ! بیگمان روایت «اذیّت شدن حضرت فاطمه – رضی الله عنها–» دروغ محض است برای اثبات ساختگی بودن آن، نخست لازم است به طور مختصر دربارهی روش علمی و درست استناد به اخبار و روایات تاریخ، مطلبی را به عرض برسانم.
لازم است بدانید که در روزگار قدیم مردم دربارهی حوادث و رویدادهای اجتماعی، اخبار و گزارشهایی را که میشنیدند، به صورت شفاهی برای یکدیگر نقل میکردند و از نسلی به نسل بعد منتقل میشد، و البته نمیتوان تردید داشت که مردم در نقل آن اخبار دخل و تصرّف هم میکردند. یعنی گزارش رویدادی اجتماعی یا رفتار و گفتار یک نفر را با عباراتی مختلف و با کم و زیاد کردنهای متنوع نقل میکردند در نتیجه پیرامون یک رویداد اجتماعی و یا رفتار یک فرد، روایات گوناگونی بوجود میآمد و گاهی حادثه و یا سخن و رفتاری که اصلاً رخ نداده بود و بیان نشده بود، توسط افرادی مزدور و دروغگو و خائن برای ایجاد تفرّق و کینه و عداوت میان مسلمانان ساخته و پرداخته میشد و مردم ساده و عوام نیز آن را باور میکردند و از نقل آن دریغ هم نمیورزیدند.
همچنین نباید تصور کرد که تاریخ اسلام در زمان حیات مبارک حضرت محمد(ص) و دوران خلفای راشدین توسط شاهدانی امین و صادق نوشته شده است. واقعیت این است که کتابهای تاریخ اسلام در قرن دوّم و سوم و چهارم توسط مورّخان اسلامی به رشته تحریر درآمده است؛ مثلاً سیرهی ابن اسحاق در سال ۱۴۰ هجری و سیرهی ابن هشام در سال ۲۰۰ هجری و تاریخ طبری در سال ۳۰۰ هجری نوشته شدهاند و ناگفته پیداست وقتی اخبار و روایات تاریخی چند قرن در میان مردم به صورت شفاهی گزارش شود چه تغییرات زیادی در آن ایجاد میشود. اگر کسی توان و حوصلهی تحقیق داشته باشد و برای نمونه تاریخ طبری را مطالعه کند با اخبار عجیب و غریبی روبرو میشود و میبیند مثلاً دربارهی یک حادثه گاهی چندین روایت نقل شده که هیچ کدام مانند هم نیستند.
یا اخبار و روایاتی را میبیند به آسانی میتواند به دروغ بودن آن پیببرد یعنی برخی روایات در کتابهای تاریخ وجود دارد که هیچ انسان عاقل و خردمندی به صحت آن باور نمیکند، و جالب این است که مورّخان اسلامی هم به صراحت گفتهاند که : «ما اخبار و روایات را بدون نقد و بررسی ثبت کردهایم یعنی آنچه را از مردم شنیدهایم، نوشتهایم تا از بین نرود. پس طبیعی است که در میان گزارشها و روایات مختلف اخباری دروغ و جعلی وجود داشته باشد؛ بنابراین صحت همهی آن روایات را به عهده نمیگیریم. آیندگان خودشان میتوانند برای تحقیق و نقد و بررسی اقدام نمایند» و این یعنی این که در واقع گفتهاند کار ما فقط جمعآوری اخبار بوده نه نقد و بررسی آنها . شما میتوانید عین این اعتراف را برای نمونه از قول ابو جعفر محمد طبری در مقدمهی تاریخ طبری بخوانید.
بنابراین چون کتابهای تاریخ مجموعههایی از روایات راست و دروغ هستند، هم نباید به کتابهای تاریخ آنچنان اعتماد کرد که همهی روایات آن را واقعی و درست دانست و هم نمیتوان از کتابهای تاریخ به طور مطلق سلب اعتماد نمود، بلکه باید به عنوان منابع تحقیق به آنها نگاه کرد. منابعی که شایسته است قبل از استناد مستقیم به روایات آنها نخست، مراحل تحقیق و نقد و بررسی را طی نمود، بعداً به آنها استشهاد کرد و عبارت مشهور میان دانشمندان و محققان را مدنظر داشت که فرمودهاند : «کتابهای تاریخ منابع تحقیق هستند نه مراجع تقلید.»
البته این را هم بدانید که تحقیق دربارهی رویدادهای تاریخی کار آسانی نیست، فرد محقق باید واقعاً بر مجموع روایات اشراف کامل داشته باشد و دربارهی هر یک از آن اخبار و روایات بسیار بیندیشد و دارای قوّهی استنباط هم باشد تا بتواند با استدلال عقلی به نقد و بررسی و تجزیه و تحلیل آنها بپردازد و صد البته دربارهی دوران حیات مبارک حضرت محمد(ص) و خلفای راشدین با علم و اطلاع لازم دربارهی آیات قرآن کریم، اخبار و روایات مربوط به حضرت رسول(ص) و اصحاب کرام را با قرآن بسنجد.
برادران ارجمندم! این مطلب بسیار مهم و اساسی است و هیچ مسلمانی حق ندارد از پذیرفتن آن شانه خالی کند، که : قرآن کریم یگانه محک معتبر و صحیح برای شناخت شخصیّت حضرت رسول(ص) و نیز شناخت شخصیّت اصحاب کرام است. یعنی ما مسلمانان موظفیم از زاویهی آیات قرآن به شخصیّت پیامبر اکرم(ص) و یارانش بنگریم و لذا هر روایتی را که دربارهی پیامبر محبوب و اصحاب مهاجر و انصار در کتابهای تاریخ باشد، به شرطی میپذیریم که با قرآن کریم مغایرت نداشته باشد.
به هر حال آنچه برای تحقیق دربارهی شخصیّت حضرت محمد(ص) عرض کردم همهی علمای اسلامی اعم از سنّی و شیعی قبول دارند. میماند دربارهی صحابهی مهاجر و انصار.
ما مسلمانان اهل سنّت به اصل مزبور دربارهی یاران پیامبر(ص) نیز معتقدیم به دلیل این که خداوند متعال در قرآن کریم اصحاب مهاجر و انصار را ستوده است؛ مثلاً میفرماید : اُولئکَ هُمُ المُومِنُونَ حقّاً یعنی: (مؤمنان حقیقی آنان هستند)، أَعْظَمُ دَرَجَهً عِندَ اللّهِ یعنی : (آنان نزد خدا دارای عظیمترین درجه هستند)، «رَضِیَ اللهُ عَنهُم» : (خدا از آنان راضی است) ، کَذَلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّهً وَسَطاً لِّتَکُونُواْ شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ یعنی : (و این چنین شما را امتّی معتدل و میانه قرار دادیم تا برای مردم شاهد و الگو باشید) ، کُنتُمْ خَیْرَ أُمَّه ٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ یعنی : ( شما – مهاجرین و انصار- بهترین امّت هستید که برای مردم ظاهر شدهاید). اینها آیات صریح قرآن هستند که دربارهی مهاجرین و انصار نازل شدهاست. هیچ مسلمانی حق ندارد این حقایق را نپذیرد.
دوستان! این سخن، تکیه کلام و موضع قاطع ما مسلمانان اهل سنّت است که میگوییم : وقتی از طرفی در کتابهای تاریخ اخبار و روایات جعلی و ساختگی وجود دارد و از طرفی هم خداوند متعال در قرآن کریم صحابهی مهاجر و انصار را به کرّات ستوده است ، هیچ مسلمانی حق ندارد آیات قرآن را پشت سر بیندازد و طبق اخبار و روایات جعلی و ساختگی دربارهی آن بزرگواران بیندیشد و قضاوت کند .
برادران خوبم! دشمنان و مخالفان اسلام وقتی دربارهی حضرت محمد(ص) و یارانش صحبت به میان میآورند و یا کتابی تألیف مینمایند، تنها به روایات جعلی استناد میکنند. سپس براساس همان روایات دروغین شخصیت پیامبر(ص) و یارانش را زیر سؤال میبرند و ممکن است افرادی که به روش تحقیق دربارهی تاریخ آشنایی نداشته باشند، فریب هم بخورند ، و با تأسّف فراوان بعضی از نویسندگان شیعی هم وقتی دربارهی حضرت ابوبکر و عمر و عثمان و طلحه و زبیر و حضرت عایشه و . . . (رضی الله عنهم اجمعین) که از سابقین اولین مهاجرین بودهاند صحبت میکنند ، آیات قرآن را پشت سر میاندازند و اخبار و روایات جعلی را مستمسک قرار میدهند و علیه آن بزرگواران سخنانی زشت و خدا ناپسند و تحلیل و تفسیرهایی نادرست و یهودپسند ارائه میدهند. و خلاصه براساس روایات ساختگی دربارهی کسانی که خدا از آنان راضی است و تعریف و تمجیدشان فرموده است قضاوت مینمایند. و ما روش آنان را باطل و مردود میدانیم .
پس برادران عزیر! برای همیشه یادتان باشد هر وقت در دانشگاه یا هر محفلی دربارهی صحابهی مهاجر و انصار صحبت به میان آمد، بگویید ما مسلمانان اهل سنّت دربارهی یاران پاک رسول خدا(ص) فقط اخبار و روایاتی را قبول داریم که با قرآن کریم موافق باشد. یعنی اگر معنی و مفهوم روایتی دربارهی مهاجرین و انصار با آیاتی که در وصف و تعریف و تمجید آن بزرگواران نازل شده است، مخالفت داشته باشد، ما آن روایت را باطل و مردود میدانیم. زیرا ما مسلمانان اهل سنّت پیرو قرآنیم نه دنبالهرو روایات جعلی و دروغین .
بدون شک خداوند متعال در قیامت ما را مؤاخذه نمیکند که چرا دربارهی اصحاب رسول الله(ص) روایات ضد قرآنی را مردود و باطل دانستیم و براساس آیات قرآن دربارهی آن محبوبان قضاوت کردیم اما حتماً آن دسته از شیعیانی که آیات قرآن را نادیده میگیرند و آن را پشت سر میاندازند و براساس روایات بیاساس و ساختگی دربارهی مهاجرین و انصار سخن میگویند و قضاوت میکنند، در قیامت مورد بازخواست قرار میدهد والبته در پیشگاه باری تعالی هیچ عذری هم نخواهند داشت.
اکنون افسانهی «اذیّت کردن حضرت فاطمه و آتش زدن خانهاش» را به طور مختصر ارزیابی میکنیم :
اصل ماجرا به قضیهی بیعت حضرت علی با حضرت ابوبکر برمیگردد. یعنی بعد از رحلت حضرت محمّد(ص) مهاجرین و انصار در سقیفهی بنیساعده، مجلس شورایی تشکیل دادند. سرانجام به اتّفاق ، حضرت ابوبکر – رضی الله عنه – را به عنوان خلیفه برگزیدند و با او بیعت کردند. سپس سایر مسلمانان نیز با وی بیعت کردند. در اینجا ما مسلمانان اهل سنّت میگوییم حضرت علی بعد از مدّتی تأخیر به میل و اختیار خود و از سر خیر خواهی با حضرت ابوبکر بیعت کرد. امّا بعضی از آخوندهای روضهخوان میگویند حضرت علی حاضر به بیعت با ابوبکر نبود بلکه عمر با چند تن جلو در خانهاش رفت و گفت برای بیعت بیرون بیاید اما او خود را در خانه مخفی کرده بود و حاضر نبود بیرون بیاید. عمر وی را تهدید کرد که اگر بیرون نیاید خانهاش را آتش میزنند و در روایتی دیگر از کتابهایشان میگویند سپس به زور وارد خانهاش شدند و همسرش را اذیت کردند و طنابی به گردن علی آویختند و کشان کشان او را به مسجد بردند و به زور دستش را در دست ابوبکر گذاشتند .
ما بنابه دلایلی این روایات باب طبع روضهخوانها را دروغ و باطل میدانیم :
دلیل اوّل : هم چنان که عرض کردم هر خبر و گزارشی دربارهی صحابهی مهاجر و انصار که در کتابهای تاریخ باشد، امّا با آیاتی که در مدح آن محبوبان نازل شده است مخالفت داشته باشد حتماً جعلی و باطل است .
لذا میگوئیم چون خداوند متعال در قرآن کریم صحابهی مهاجر و انصار را با اوصافی والا و بسیار ارزشمند چون «مؤمنان حقیقی، دارای والاترین درجه نزد خدا، الگوها و شاهدان عینی دین برای مسلمانان، بهترین امّت و کسانی که خدا از آنها راضی بوده و…» ستوده است محال است آن یاران دست پروردهی حضرت رسول(ص) محبوب ترین محبوب پیامبر(ص) یعنی حضرت فاطمه را مورد اذیّت قرار داده باشند.
به علاوه خدا در قرآن کریم آیهی ۴۰ سورهی حج میفرماید: «اگر به مهاجرین قدرت و تمکین دهیم نماز برپا میدارند و زکات میپردازند به نیکی امر میکنند و از بدی باز میدارند» پس قرآن به صراحت میفرماید شخصیّت و اخلاق آن بزرگواران کاملاً مورد تأیید خدا بوده است. و نیز میفرماید اگر به حکومت برسند بسیار صالح و نیکوکار خواهند بود. امّا طبق آن روایت جعلی، آن بزرگواران وقتی به حکومت رسیدند – معاذالله – ظالم و ستمکار شدند. حال میگوییم ما به آیات قرآن باور داریم نه این روایت جعلی. به عقیدهی ما این روایت ضد آیات صریح قرآن است. پس حتماً ساختگی است یعنی دشمنان اسلام (یهود و منافقین) که از پیامبر( ص) و یاران پاکش کینه به دل داشتند، این دروغ را سرهم کردهاند و همین دلیل برای مسلمانی که ذهن و دلش با قرآن مأنوس و پرورده شده باشد و برای سخن خدا ارزش قائل باشد، نه برای روایات دروغین و جعلی؛ کافی است که به طور قطع و مسلّم بپذیرد روایت «اذیّت کردن حضرت فاطمه» دروغ محض است.
دلیل دوّم برای اثبات دروغ بودن روایت مذکور این است که معنی و مفهوم آن – اعاذنا اللّه – توهین به حضرت رسول( ص) و حضرت عمر و حضرت علی و سایر مهاجرین و انصار میباشد یعنی کسی که این سخنان واهی و بیاساس را جعل نموده، خواسته است بگوید بر خلاف باور مسلمانان حضرت عمر انسانی ستمکار و زورگو و بیمنطق بوده است و بر خلاف عقیدهی مسلمانان حضرت علی نیز فردی بسیار ترسو و بیغیرت بوده است و بر خلاف آیات قرآن، حضرت محمّد(ص) از میان ملّت گمراه عرب بهترین امّت را تربیت نکرد. اصحاب مهاجر و انصار هم اهل عدل و انصاف و مخالف ستم نبودند، زیرا این ظلم را دیدند و هیچ عکسالعملی جز سکوت از خود نشان ندانند، و این معانی و مفاهیم مورد تأیید هیچ مسلمانِ خردمند و متعهدی نیست.
ما مسلمانان اهل سنّت به هیچ وجه باور نمیکنیم به حضرت علی که از سوی پیامبر(ص) ملقب به اسدالله (شیر خدا) بود، آن همه خفّت و خواری تحمیل شده باشد. آیا جز این است اگر کسی به ناموسش توهین کنند و هیچ عکسالعملی نشان ندهد نشانهی این است که فردِ بسیار زبون و بزدلی است؟ ولی حاشا و کلّا که صحابی جلیل القدر و بسیار با شهامت و شجاعی چون حضرت علی در برابر ستمی بزرگ سکوت کرده باشد.
دلیل سوم : طبق روایت مزبور حضرت علی در برابر آن توهین و اذیّت و ستم سکوت نموده و اقدامی نکرده است امّا این معنی و مفهوم با سخنان حضرت علی در نهجالبلاغه همخوانی و سازگاری ندارد؛ مثلاً : میفرماید : «هر کس جهاد و مبارزه با ستم را ترک کند خداوند لباس ذلّت و گرفتاری به تن او میکند و حقیر و پست و زبون میگردد و از رحمت خدا دور میشود و از حق منحرف میشود و با بیچارگی قدم در باطل میگذارد و از عدل و انصاف محروم میگردد.» [خطبهی ۲۷ نهجالبلاغه]
همچنین میفرماید : «به جان خودم سوگند در جنگیدن با کسی که برخلاف حق رفتار کند و قدم در مسیر ظلم و گمراهی نهد ذرهای سستی و مسامحه نمیکنم.» [خطبهی ۲۴ نهجالبلاغه]
و باز میفرماید : «به خدا سوگند اگر تنهای تنها باشم در جنگیدن با دشمنانم اگرچه همهی روی زمین را پر کرده باشند باکی و هراسی ندارم» [خطبهی ۶۲ نهجالبلاغه]
آری دوستان! ما حضرت علی را با این اوصافی که خودش دربارهی خودش فرموده است میشناسیم و قبول داریم و معتقد هستیم آن محبوب بزرگوار هرگز در برابر ستم سکوت نکرده است و ذرهای ظلم و خواری را نپذیرفته است و براستی ما برای کسانی که با باور کردن به روایت مذکور، تلویحاً بدترین توهین را شایستهی حضرت علی میدانند، بسیار متأسفیم.
برادران! بخدا قسم حضرت علی – کرَّمَ اللهُ وجههُ الشَّریف- نه ضعیف و زبون، بلکه شیر خدا بود .
برادران عزیز! بخدا این روایت ساختهی دشمنان اسلام است. قرآن میفرماید میان صحابهی مهاجر و انصار رابطهی اخوّت و برادری ایمانی بود و آنها با هم بسیار خوب و مهربان بودند. أَشِدَّاء عَلَى الْکُفَّارِ رُحماءُ بینهُم. طبق روایات موثّقی، حضرت عمر واقعاً محبّت خاصی نسبت به حضرت علی و حضرت فاطمه و اولادشان داشت. هر وقت حضرت حسن و حضرت حسین را میدید با محبّت و احترام بسیاری با آنان رفتار میکرد و میفرمود این دو محبوب، از نظر سیما و چهره هم با رسول الله(ص) شباهت دارند و در اثر همین عشق و محبّت نسبت به این خانواده بود که از حضرت علی درخواست نمود وی را به دامادی خود بپذیرد و طبق مدارک شیعی از جمله در کتاب منتهی الآمال حاج شیخ عباس قمی [ جلد اوّل ص۸۶ ] حضرت علی دخترش ام کلثوم را به همسری حضرت عمر درآورد و بدین وسیله عمر بن خطاب افتخاری عظیم نصیبش شد یعنی حضرت علی پدرزن و حضرت فاطمهی زهرا مادر زن حضرت عمر بودند .
دلیل چهارم : طبق مدارک معتبری از کتابهای خود شیعیان حضرت علی به میل و اختیار خود با حضرت ابوبکر بیعت کرد و این روایات معتبر، آن روایت جعلی را که میگویند حضرت علی را با زور و کتک برای بیعت به مسجد بردند ابطال میکنند. برای نمونه :
الف- در کتابهای «وقعه صفین» و «الغارات» و «مستدرک نهجالبلاغه» و «نهجالبلاغه» آمده که حضرت علی فرموده است : «مدّتی از بیعت با ابوبکر خودداری کردم زیرا خود را از دیگران به مقام محمّد سزاوارتر میدانستم تا این که دیدم عدهای از مردم از دین برگشتند و قصدِ از بین بردن اسلام را داشتند، ترسیدم اگر به یاری اسلام و مسلمین نشتابم سبب ایجاد شکاف و تفرقه در میان مسلمانان گردم؛ لذا در آن هنگام نزد ابوبکر رفتم و با او بیعت کردم و از سر خیر خواهی در آنچه خدا را اطاعت میکرد از وی فرمانبرداری کردم» [الغارات ثقفی ج ۱ ص ۳۰۶ – وقعه صفین ص۹۱ – مستدرک نهجالبلاغه هادی کاشف الغطاء ص ۱۲۰ – نهجالبلاغه نامهی شماره ۶۲]
ملاحظه میکنید حضرت علی مشخّصاً ابوبکر صدّیق و پیروانش را اهل اسلام دانسته و نه از سر زور و اجبار، بلکه از سر خیرخواهی و اختیار با حضرت ابوبکر بیعت کرده است .
ب- در مکتوب شمارهی ششم نهجالبلاغه نیز میفرماید : «همان کسانی که با ابوبکر و عمر و عثمان بیعت کردند با من نیز بیعت کردند. شورا حق مهاجرین و انصار است اگر آنها به اتفاق فردی را به عنوان خلیفه برگزیدند خدا از آن انتخاب راضی است» و حتی در پایان همین نامه میفرماید : «اگر کسی از رأی شورای مهاجرین و انصار سرپیچی کند قدم در راه غیر مؤمنان گذاشته است»
طبق این سند نیز میبینیم که حضرت علی پیروی از انتخاب شورا را واجب دینی دانسته است در نتیجه محال است خودش ذرّهای با انتخاب حضرت ابوبکر و عمر و عثمان مخالفت کرده باشد و یا به عنوان یک وظیفهی دینی با آنها بیعت نکرده باشد .
در اینجا لازم است نکتهای را هم به عرض برسانم و آن این است که تنها روضهخوانها و آخوندها و افراد مقامپرست که نگران جیب و جاه خود هستند، برای عوامفریبی به روایت جعلی مورد بحث نیاز دارند که آن را تبلیغ کنند امّا اهل تحقیق و اشخاص فهمیده و فاضل از برادران شیعی به آن باور ندارند. شما خبر دارید که در تقویمها یک روز را به رحلت و یک روز را به اصطلاح به شهادت حضرت فاطمه اختصاص دادهاند. یکی از دانشجویان علّت این تناقض را از استادش (استاد معارف اسلامی که شیعی بوده است) میپرسد او هم در پاسخ گفته بود : این سیاستِ «یکی به نعل و یکی به میخ» است. مسؤولان حکومتی زورشان به روضهخوانان نمیرسد برای عوامفریبی روزی را به نام شهادت نامیدهاند. که این روز فقط برای بازار گرمی روضهخوانان به درد میخورد و برای توجیه شعار «وحدت اسلامی» هم روزی را به نام رحلت نامیدهاند. اگر از من بپرسی معتقدم امیرالمؤمنین، علی – علیه السلام- خودش را برای جانشینی پیامبر از دیگران سزاوارتر میدانست امّا بخاطر حفظ اسلام و حفظ وحدت میان مسلمانان از این ریاست دنیوی چشمپوشی کرده و با اختیار خودش با خلیفهی اوّل و دیگر خلفا بیعت کرده است و من به هیچ وجه روایت آتش زدن خانهی علی و اذیّت کردن فاطمهی زهرا را قبول ندارم، زیرا محال است علی(ع) آن اسوهی ایمان و شهامت و شجاعت ذرّهای تن به خفّت و زبونی داده باشد. این دروغها فقط به درد روضهخوانها میخورد تا اشک مردم عوام را دربیاورند .
امّا جالب است بدانید وقتی بعد از توضیحی کوتاه از رئیس مدارس و ادارات و بانکها پرسیده میشود که : «حالا متوجه شدید که نصب پارچهی عزاداری با عنوان شهادت فاطمه، توهین به حضرت علی است ؟» میگویند : «ما مأموریم و معذور.» میگوییم : با این وصف چرا یزیدیان را سرزنش و لعن و نفرین میکنید که به اهل بیت اهانت میکردند؟ میگویند : «کاری از دست ما برنمیآید» در واقع میگویند دوست نداریم پست و مقام خود را از دست دهیم، اینها در قیامت جز شرمندگی و سرافکندگی چیزی نصیبشان نمیشود.
در خاتمه مطلبی دیگر هم مانده که به عرض شما برسانم. شما در این روز به اصطلاح شهادت فاطمه در تلویزیون میبینید که مرتب عبارت «فاطمه بضعه منّی» را نشان میدهند و آخوندها هم عبارت «فاطمه پارهی تن من است هر کس او را بیازارد من را آزرده است» را توضیح میدهند و با اشاره و کنایه، به حضرت عمر و اصحاب مهاجر و انصار اهانت میکنند . امّا واقعیت این است که در صحیح بخاری و صحیح مسلم و ترمذی و نسائی از مسوره بن مخرمه نقل شده که حضرت علی از دختر ابوجهل که نامش جویریه بود و اسلام آورده و با پیامبر بیعت کرده بود خواستگاری میکند. حضرت فاطمه هم نزد رسول خدا میرود و ضمن شکایت از شوهرش حضرت علی عرض میکند، قوم تو میگویند برای دخترانت خشمگین نمیشوی در حالی که علی از دختر ابوجهل خواستگاری نموده است و سپس پیامبر طی یک سخنرانی فرمود : فاطمه بضعه منّی و من اغضبها اغضبنی» یعنی: (فاطمه پارهی تن من است هرکس او را به خشم آورد من را به خشم آورده است) اگر این ماجرا واقعیت داشته باشد باید پذیرفت که هم حضرت فاطمه و هم پیامبر(ص) از حضرت علی آزرده و خشمگین بودهاند و امّا جالب این است که روضهخوانها و آخوندهای بی سوادِ عوام فریب، فقط قسمت آخر این حدیث را ذکر میکنند و متوجه نیستند که قبول حدیث مزبور علیه حضرت علی است .
دوستان گرامی فکر میکنم این اندازه بحث برای اثبات باطل بودن روایت اذیّت شدن حضرت فاطمه کافی باشد .
خلاصهی سخن این است که :
وقتی در تقویمها به جای وفات مینویسند فلان روز ، روز شهادت فاطمه است، وقتی میشنویم آخوندهای دین به دنیا فروش و روضهخوانهای بیسواد و عوامفریب در برنامههای تلویزیونی از اذیّت شدن حضرت فاطمه سخن میگویند همواره این سؤال برای ما تداعی میشود که اینها چگونه دلشان میآید قبول خفّت و خواری را به حضرت علی – رضی الله عنه- نسبت دهند؟
به خدا اگر اینها ذرّهای شعور و انصاف داشتند – مانند شیعیان تحصیل کرده و فهمیده و با تقوا – این روایت را که در کتابهای معتبر خودشان آمده قبول میکردند که : «شیر خدا علی مرتضی آن اسوهی عزّت و شهامت به میل و ارادهی خودش با خلیفهی مسلمین بیعت کرد» و هرگز این روایت یهودپسند را باور نمیکردند که : «خانهی علی را آتش زدند ، به ناموسش توهین کردند امّا او نه تنها جرأت نکرد از ناموسش دفاع کند بلکه با ذلّت و خواری و با تسلیم در برابر ظلم و ستم وادار به بیعت و فرمانبرداری هم شد؟!»
آیا حضرت علی آن حیدر کرّار (بچه شیر حمله برنده) خفّت و خواری را پذیرفته است؟
آیا حضرت علی آن اسدالله (شیر خدا) با سکوت ذلت بار در یک ستم عظیم شریک شده است؟
در این مورد تکیه کلام علمای اهل سنّت این است که : حاشا و کلّا حیدر کرّار شیر خدا علی مرتضی ذرّهای ستم و ذلّت را پذیرفته باشد. آخر انصافتان کجا رفت؟ چرا روایات معتبر از کتابهای معتبر خودتان مانند نهجالبلاغه و مستدرک نهجالبلاغه و الغارات و وقعه صفین را پنهان میکنید در عوض برای گرم کردن مجلس روضهخوانی روایتی را تبلیغ میکنید که کلمه به کلمهی آن توهین به حضرت علی است .
به خدا حضرت علی ضعیف و زبون و ذلیل نبود ، علی شیر خدا بود .
و السَّلامُ عَلیَکُم وَ رَحمَهُ اللهِ وَ برکاتُهُ
12
0
حرفات خیلی منطقی بود تا حالا از این دیدگاه فکر نکرده بودم
0
0
مدیر محترم سایت…
اگر با انصاف هستی متنی که فرستادم رو تایید کن تا همه بخونن…
8
0
از دوستان اهل تشیع می خوام نظرشونو در مورد جزوه ای که فرستادم بگن…
5
0
شأن نزول حدیث فاطمه پاره ی تن من است هرکس ……
شأن نزول حدیث
اکنون باید اشاره کنیم که این حدیث از پیامبر گرامى(ص) در چه مناسبتهایى نقل شده است و به طور خلاصه شأن نزول این حدیث در چه مواردى بوده است.
۱ – یکى از آن مناسبتها این است که روزى على(ع) از پیغمبر گرامى(ص) سؤال کرد: چه چیزى براى زنها بهتر است؟ حضرت سکوت نمودند و وقتى فاطمه(س) آمد، از حضرت زهرا(س) سؤال کردند چه چیزى براى زنها بهتر است. حضرت زهرا(س) فرمود: اینکه مردها او را مشاهده نکنند. در این موقع، حضرت پیغمبر(ص) فرمودند: فاطمه بضعه منّى؛(۳۷) یعنى فاطمه پاره تن من است.
۲ – دومین مورد وقتى بود که ابولبابه براى قبول شدن توبه خود، خود را به ستون بسته بود. پس آیه توبه نازل شد که توبه ابولبابه مقبول است. حضرت زهرا(س) خواستند او را از ستون باز کنند. ابولبابه گفت: من قسم خوردهام که کسى جز رسول خدا(ص) مرا باز نکند.
پس پیغمبر گرامى این جمله را فرمودند: «ان فاطمه بضعه منّى».(۳۸)
____________________________________________
۳۷٫ سبل الهدى و الرشاد فى سیره خیرالعباد، محمد بن یوسف الصالحى الشامى، ج ۱۱، ص ۴۵٫
۳۸٫ الروض الانف، سهیلى، ج ۲، ص ۱۹۶٫
( ۴۰ )
۳ – سومین مورد جایى بود که وقتى پیامبر گرامى خواستند فاطمه(س) را معرفى کنند، فرمودند: «هى بضعه منّى». روایت از ابنصباغ مالکى از مجاهد است:
خرج النبى(ص) و هو اخذ بید فاطمه فقال: من عرف هذه فقد عرفها و من لم یعرفها فهى فاطمه بنت محمد و هى بضعه منّى و هى قلبى و روحى التى بین جنبى.(۳۹)
۴ – چهارمین مورد در شب عروسى فاطمه(س) بود که حضرت این جمله را فرمود.
حضرت پیامبر(ص) «به حضرت زهرا» خطاب کرد و فرمود: اى دخترم، على(ع) خوب شوهرى است. با او مخالفت نکن. سپس به على(ع) خطاب کردند فرمودند: یا على (ع)، داخل خانه خود شو و با همسرت با مهر و محبت رفتار کن. سپس این جمله را فرمودند: «ان فاطمه بضعه منّى، یؤلمنى ما یؤلمها و یسرّنى ما یسرّها». مناقب خوارزمى، ص ۳۵۳٫
۵ – پنجمین مورد را اهل سنت ذکر کردهاند: روزى على(ع) براى خواستگارى دختر ابوجهل پیش او رفت و حضرت پیغمبر(ص) فرمود: «ان فاطمه منّى…». علماى اهل سنت گفتهاند: این خبر در باره على(ع) رسیده است. چون او خواست دختر ابىجهل را به عقد ازدواج گیرد، رسول خدا(ص) بر او غضبناک شد و فرمود «هر کس فاطمه را اذیت کند…»(۴۰)
بر این مورد اشکالات بسیار وارد شده است که در اینجا به برخى از آنها اشاره مىکنیم.
۱ – خود علماى اهل سنت گفتهاند که على(ع) مشمول آیه تطهیر است و طهارت ذاتى دارد، یعنى از هر رجس و پلیدى و لهو و لعب و اخلاق رذیله منزه و مبراست.
____________________________________________
۳۹٫ الفصول المهمه فى معرفه الائمه، ص ۱۴۶٫
۴۰٫ مستدرک الحاکم، ج ۳، ص ۱۵۸ ؛ صحیح مسلم، ج ۴، ص ۱۹۰۳، کتاب فضائل الصحابه، ح ۹۵٫
( ۴۱ )
و دیگر آنکه در آیه مباهله خداوند او را به منزله نفس پیامبر(ص) خوانده است. از طرف دیگر، او باب علم رسول الله بوده و این همه در کتابهاى اهل سنت بیان شده است.
بنابراین، چگونه ممکن است عقل باور کند که آن حضرت عملى انجام دهد که به واسطه افعال و گفتار او رسول خدا(ص) غضبناک گردد؟ چگونه عقل باور مىکند که مجسمه«اخلاق عظیم» بر کسى که محبوب خداست غضب کند ؛ آن هم در امر مباحى که خدا در قرآن مجید در آن تبعیضى قائل نشده است. امر نکاح به حکم آیه سوم سوره نسأ: «فانکحوا ما طاب لکم من النسأ مثنى و ثلاث و رباع»، بین انبیأ و اوصیأ و جمیع امت یکسان است. اگر بر فرض على(ع) چنین خیالى مىکرد که زن دیگر بگیرد، طبق قرآن بر او جائز بود. رسول اکرم (ص) نیز براى یک امر مباح هرگز غضب نمىنمود و چنین کلماتى نمىفرمود.(۴۱)
پس هر انسان عاقل بعد از تفکر درک مىکند که این حدیث از موضوعات و ساختههاى امویها مىباشد که اکابر علماى اهل سنت هم به این امر اعتراف کردهاند.(۴۲)
ابن ابى الحدید(۴۳) از شیخ و استاد خود، ابى جعفر اسکافى بغدادى، نقل مىکند که او گوید: معاویه بن ابى سفیان جمعى از صحابه و تابعین را معیّن کرده بود که بر ضد على(ع) اخبارى جعل کنند و آن حضرت را مورد طعن و مذمت قرار دهند تا مردم از آن حضرت بیزارى بجویند.
از جمله این کسان ابوهریره، عمرو بن عاص، مغیره بن شعبه و عروه بن زبیرند.
____________________________________________
۴۱٫ اگرچه از اخبار شیعه استفاده مىشود که بر على(ع) جایز نبوده است در حیات فاطمه زنى دیگر اختیار کند.
۴۲٫ شبهاى پیشاور، ص ۷۰۳٫
۴۳٫ شرح نهجالبلاغه، ابن ابى الحدید، ج ۴، ص ۶۴٫
( ۴۲ )
ابوهریره کسى است که حدیث خواستگارى على (ع) را از ابوجهل روایت کرده است. آنگاه ابوجعفر اسکافى گوید: این حدیث مشهور است به روایت کرابیسى ؛ به این معنا که هر روایت بىاساس را کرابیسى مىخوانند. ابن ابى الحدید گوید: این حدیث در صحیحین بخارى و مسلم از مسور بن مخرمه الزحر، روایت شده است.
و سید مرتضى در کتاب تنزیهالانبیأ گوید: این روایت از حسین کرابیسى رسیده و او مشهور است به انحراف از اهل بیت و از نواصب و دشمنان بزرگ آن خاندان بوده است ؛ زیرا بنابر اخبار فراوان در کتابهاى اهل سنت، دشمن على منافق است و منافق به حکم قرآن اهل آتش شمرده مىشود، پس روایت او مردود است.
همچنین اخبار در مذمت ایذاکنندگان فاطمه(س) اختصاص به نقل از کرابیسى یا ابو هریره ندارد، بلکه اخبار بسیارى در این موضوع وارد است. از جمله خواجه پارساى بخارى در فصل الخطاب و امام احمد بن حنبل در مسند و میر سید على همدانى شافعى در مودّت سیزدهم از موده القربى، حدیثى از سلمان محمدى نقل نمودهاند که پیامبر(ص) فرمود: «دوستى فاطمه در صد جا نفع مىبخشد. پس کسى که دختر من فاطمه از او راضى باشد، من از او راضىام و کسى که من از او راضى باشم، خدا… و کسى که فاطمه بر او غضب نماید من بر او غضبناک مىباشم و بر هر کس من غضبناک باشم خداوند بر او غضبناک است. واى بر آن کس که ظلم کند به فاطمه… .»(۴۴)
۲ – اشکال دیگر این است که در متن این روایات، اختلافهاى بسیارى وجود دارد. در یکجا آمده است که على(ع) به خواستگارى دختر ابوجهل براى عموى خود حارث بن هشام رفت و بعد حضرت این جمله را فرمود.(۴۵) در روایت دیگر از مسور بن مخرمه آمده
____________________________________________
۴۴٫ شبهاى پیشاور، ص ۷۰۵٫
۴۵٫ الحاکم، ج ۳، ص ۱۵۸٫
( ۴۳ )
است که على(ع) به خواستگارى دختر ابوجهل براى خود رفت.(۴۶)
۳ – این جمله که در روایت آمده است على (ع) پیامبر(ص) را غضبناک کرد، با این روایت که از على(ع) روایت شده است مناسبت ندارد. على (ع) فرمود:
فواللّه ما اغضبتها و لا اکرهتها على امر حتى قبضها الله عزوجل الیه ولا اغضبتنى ولا عصت لى أمراً.(۴۷)
۴ – طبق آنچه در روایت از شیخ صدوق(۴۸) نقل شده، خود على(ع) این مطلب را تکذیب کرده است. امام صادق(ع)(۴۹) نیز این مطلب را که على (ع) پیامبر (ص) را غضبناک نموده باشد نفى کردهاند.
۵ – بر طبق یک گزارش، ابن عباس با عمر بحث کرده و به او گفته است: على(ع) پیامبر(ص) را به غضب نیاورد و هیچگونه قصد و ارادهاى براى زن گرفتن نداشت و داستان خواستگارى على(ع) از دختر ابوجهل نادرست است. عُمر نیز ابن عباس را تصدیق کرد(۵۰) و گفت: تو درست مىگویى.
۶ – چگونه پیامبر (ص) در این حدیث دختر ابوجهل را دختر دشمن خدا خوانده و ابوجهل را سب کرده است و حال آنکه خود فرموده است: مرده را سب نکنید، چون باعث اذیت زنده مىشود.(۵۱)
____________________________________________
۴۶٫ صحیح مسلم، ج ۴، ص ۱۹۰۳٫
۴۷٫ کشف الغمه، اربلى، ج ۱، ص ۳۷۳٫
۴۸٫ علل الشرائع، ص ۱۸۵، ب ۱۴۹، ح ۲٫
۴۹٫ امالى صدوق، ص ۹۱، المجلس ۲۲، ح ۳٫
۵۰٫ الصحیح من سیره النبى الاعظم، ج ۴، ص ۵۶٫
۵۱٫ همان.
2
2
مدارک شهـــادت حضرت زهـــرا (س) در کتب اهل سنت
۱- ابن قتیبه
۲-ابن شهر آشوب سروی
۳-أبی الفتح محمد بن عبدالکریم بن أبی بکر احمد شهرستانی
۴-ذهبی مورخ مشهور
۵-عمر رضا کحاله از علمای معاصر اهل سنت
یعقوبی
۶-احمدبن یحیی معروف به «بلاذری»
۷-ابن ابی الحدید معتزلی
۸-شهاب الدین احمد معروف به ابن عبد ربه اندلسی
ظلم و ستم در حق تنها بازمانده رسول خدا، حضرت زهرا سلام الله علیها و شهادت آن بانوی یگانه، حقیقتی غیر قابل انکار و از مسلّمات تاریخ اسلام است. به گونه ای که هیچ فردی را یارای انکار و رد آن نیست، چرا که مورخان و محدثان عامه و خاصه علارغم فشارها و محدودیت هایی که در طول تاریخ همواره متوجه ایشان بوده است، باز هم به گونه های مختلف و بیان های گوناگون به آن پرداخته اند به طوری که هر انسان محقق و بدون تعصب با مراجعه به مصادرِ متقن و منابعِ دست اول مسلمانان، اعم از شیعه و سنی آن را خواهد یافت.
در این مختصر برآنیم تا با آوردن چند نمونه از تصریحات علما و بزرگان اهل سنت، از هر گونه استبعاد و رد کردن این وقایع تلخ تاریخی، و هرگونه شبه افکنی در میان جوانان جلوگیری کنیم.
به امیــد ظهور و فــرج هر چــه زودتـر منـتقــم اهل بیــت عصـــمت و طـهارت،
حضــرت حجه ابن الحسن العسکری عجل الله تعالی فرجه الشریف.
* ابومحمد عبدالله بن مسلم بن قتیب? دینوری (معروف به ابن قُتَیبَه) در گذشته ی سال ۲۷۶ هجری، در کتاب خود بنام “الامامه والسیاسه”جلد اول صفحه ی ۱۲، چاپ سوم، ۲جلد در یک مجلّد، تحت عنوان”کیفَ کانَت بیعه علی أبی طالب کرَّمَ الله وجهه” (علی کرم الله وجهه چگونه بیعت کرد) با ذکر سند از عبدالله بن عبدالرحمن انصاری روایت کرده که گفت:
“همانا روزی ابوبکر از عده ای که از بیعت با او سرپیچی کرده و نزد علی علیه السلام جمع شده بودند، سراغ گرفت. پس عمر را به دنبال آنها -که در خانه ی علی جمع شده بودند- فرستاد، پس آنها از خارج شدنِ از خانه خودداری نمودند، در این هنگام عمر دستور داد که “هیزم حاضر کنید” و خطاب به اهل خانه گفت:
«قسم به آن کس که جان عمر در دست اوست باید خارج شوید و الا خانه را با اهلش به آتش می کشم»
شخصی به عمر گفت: ای ابا حفض، آیا می دانی در این خانه فاطمه است؟!
عمر گفت: اگر چه فاطمه در خانه باشد!
* باز در همان کتاب جلد ۱ صفحه ی ۱۳ با ذکر سند می گوید:
…پس از چندی که گذشت عمر به ابوبکر گفت بیا تا نزد فاطمه علیها السلام برویم، چرا که ما او را به غضب درآورده ایم.
پس به اتفاق یکدیگر نزد فاطمه علیها السلام رفته واز او اجازه ی ورود گرفتند، لکن فاطمه علیها السلام به آنها اجازه ی ورود نداد، ناچار نزد علی علیه السلام آمده و با او سخن گفتند، تا آنکه آنها را بر فاطمه علیها السلام وارد کرد.
پس همین که آن دو نزد فاطمه علیها السلام نشستند، فاطمه علیها السلام صورت خود را به دیوار برگرداند. در این هنگام آن دو به فاطمه علیها السلام سلام کردند، لکن او جواب سلام آنها را نداد، لذا ابوبکرشروع به سخن کرده و گفت:
ای حبیبه ی رسول خدا آیا ما در مورد ارث پیامبر و همچنین در مورد شوهرت تو را به غضب در آوردیم؟
فاطمه علیها السلام گفت:
چه می شود تورا، که اهل و خانواده ات از تو ارث ببرند، لکن ما از محمد صلی الله علیه وآله ارث نبریم!
سپس فاطمه گفت: آیا اگر حدیثی از پیامبر را به یاد شما بیاورم قبول می کنید، و به آن اعتقاد پیدا می کنید؟
عمر و ابوبکر گفتند:آری.
پس فاطمه گفت: شما را به خدا قسم آیا از پیامبر نشنیدید که می گفت:
«رضایت فاطمه، رضایت من و غضب فاطمه، غضب من است. پس هر کس فاطمه دختر مرا دوست داشته باشد، همانا مرا دوست داشته و هر کس فاطمه را راضی کند مرا راضی کرده است و هر کس فاطمه را به غضب آورد، همانا مرا به غضب آورده است».
عمر و ابوبکر گفتند: آری از پیامبر صلی الله علیه و آله شنیدیم.
فاطمه علیها السلام گفت:
پس همانا من، خداوند و ملائکه را شاهد می گیرم که شما دو نفر مرا به سخط و غضب درآوردید و مرا راضی نکردید، و هرگاه پیامبر را ملاقات کنم از شما دو نفر به او شکایت خواهم کرد.
در این هنگام، ابوبکر شروع به گریه کرد در حالی که فاطمه علیها السلام می گفت:
بخدا قسم تو را (ابوبکر) در هر نمازی که بخوانم نفرین خواهم کرد.
* ابن شهر آشوب سروی (درگذشتهی سال ۵۸۸هجری) در کتاب المناقب خود جلد سوم صفحه ی ۱۳۲ از کتاب المعارف ابن قتیبه دینوری در بیان ذکر اولاد فاطمه سلام الله علیها چنین نقل می کند؛ فرزندان فاطمه عبارتند از:
حسن ،حسین، زینب ام کلثوم و محسن که همانا از ضربه ی قنفذ کشته شد.
لازم به تذکر است که در چاپ های امروزی کتاب المعارف ابن قتیبه چنین آمده است:
پس علی دارای چند فرزند شد به نام های حسن، حسین، ام کلثوم و زینب کبری؛ که مادرشان فاطمه دختر رسول خدا بود، لکن محسن ابن علی در سن کودکی به هلاکت رسید!
شهرستانی
* أبی الفتح محمد بن عبدالکریم بن أبی بکر احمد شهرستانی (در گذشته ی سال۵۴۸ هجری) در کتاب خود بنام «الملل و النحل» چاپ بیروت ۱۴۰۲ هجری جلد اول صفحه ی ۵۷ می گوید:
«همانا عمر چنان ضربه ای به شکم فاطمه علیها السلام در روز بیعت زد که فاطمه علیها السلام جنین خود را از شکم انداخت».
ذهبی
* ذهبی مورخ مشهور (در گذشته ی سال ۷۴۸هجری) در کتاب خود بنام «لسان المیزان»جلد اول صفحه ی۲۶۸- شماره ی ۸۲۴ تحت عنوان «احمد» با ذکر سند می گوید:
«محمدبن احمد حماد کوفی» (از حافظین حدیث اهل سنت) گفته است:
«بدون شک عمر چنان لگدی به فاطمه علیهاالسلام زد که محسن از او سقط شد».
عمر رضا کحاله
* عمر رضا کحاله از علمای معاصر اهل سنت، در کتاب خود بنام «اعلام النساء» چاپ پنجم بیروت سال ۱۴۰۴- قسمت حرف«فاء» فاطمه بنت محمد صلی الله علیه وآله با ذکر سند می گوید:
تا آنکه ابو بکر از عده ای که از بیعت با او سر باز زده و تخلف کرده بودند و نزد علی بن ابی طالب علیه السلام جمع شده بودند- مانند عباس و زبیر و سعد بن عباده- سراغ گرفت، و آنها در خانه ی فاطمه علیهاالسلام از بیعت با ابوبکر باز نشسته بودند. پس ابوبکر، عمر بن الخطاب را بسوی آنان فرستاد.
عمر روانه ی منزل فاطمه علیهاالسلام شده و فریاد کشید و آنان را به خارج از خانه جهت بیعت فراخواند. آنان از بیرون آمدن خودداری کردند، در این هنگام عمر هیزم طلبیده و گفت:
قسم به آن کس که جان عمر در دست اوست یا از خانه خارج می شوید و یا آنکه خانه را با اهلش به آتش می کشم.
شخصی به عمر گفت: ای ابا حفض (کنیه ی عمر)، در این خانه فاطمه علیها السلام است!
عمر گفت: اگر چه فاطمه در این خانه باشد، آن را به آتش می کشم!
یعقوبی
* یعقوبی در تاریخ خود جلد دوم صفحه ی ۱۳۷ چاپ بیروت تحت عنوان”ایّام ابی بکر” (دوران حکومتی ابوبکر) نقل می کند:
زمانی که ابوبکر مریض شد، یعنی در همان مرضی که مرد، عبدالرحمن بن عوف به عیادت او رفته و از او پرسید: ای خلیفه ی پیامبرحالت چگونه است؟
ابوبکر گفت: همانا من بر هیچ چیز تأسف نمی خورم مگر بر سه چیز که انجام دادم و ای کاش انجام نداده بودم…اما آن سه چیز که انجام دادم و ای کاش انجام نداده بودم: .
ای کاش قلاده ی خلافت را به گردن نینداخته بودم…
ای کاش خانه ی فاطمه را تفتیش نکرده و مورد هجوم آن عده قرار نداده بودم، اگر چه با من اعلان جنگ می کردند.
بلاذری
* احمدبن یحیی معروف به «بلاذری» در گذشته ی سال ۲۷۹ هجری در کتاب خود بنام «انساب الاشراف» چاپ مصر جلد اول صفحه ی ۵۸۶ تحت عنوان «امر السقیفه» (گزارشی از سقیفه) حدیث شماره ی ۱۱۸۴ می گوید:
ابوبکر برای بیعت گرفتن از علی علیه السلام ، به دنبال وی فرستاد، پس علی علیه السلام بیعت نکرد. در این هنگام عمر با شعله ای آتش روانه ی خانه ی علی علیه السلام شد. فاطمه علیها السلام در پشت درب با او مواجه شده و گفت:
ای پسر خطاب آیا تو را در حال آتش زدن خانه ام می بینم؟
عمر گفت :
آری! و آن چنان به این عمل مُصر و محکم هستم، چنانکه پدرت بر دینی که آورده بود محکم بود.
* بلاذری در همان کتاب، صفحه ی۵۸۷، حدیث شماره ی ۱۱۸۸ از ابن عباس روایت می کند: زمانی که علی از بیعت خودداری نمود و در خانه کناره گیری کرده بود، ابوبکر عمر را به سوی علی فرستاد و به وی دستور داد علی را با بدترین صورت نزد من حاضر کن!
پس چون عمر نزد علی آمد، بین آن دو سخنانی رد و بدل شد. علی گفت:
ای عمر بدوش که نیمی از آن مال توست، به خدا قسم آنچه امروز تو را چنین بر امارت و حکومت ابوبکر حریص کرده چیزی نیست جز آنکه فردا حکومت را به تو بسپارد!
ابن ابی الحدید
* ابن ابی الحدید معتزلی در شرح خود جلد بیستم صفحه ی ۱۶و۱۷ تحت عنوان “ایراد کلام أبی المعالی الجوینی فی أمر الصحابه و الرد علیه” (نقل اعتراضات أبی المعالی جوینی در امور صحابه و رد برآن) می گوید:
اگر گفته شود که خانه فاطمه مورد هجوم واقع شد، و صیانتش شکسته شد بخاطر حفظ نظام اسلام و بخاطر جلوگیری از تفرقه مسلمانان، چرا که مسلمانان آن زمان از دین بر می گشتند و دست از اطاعت بر می داشتند، در جواب گفته می شود که:
همین کلام و جواب را بدهید آنجا که در جنگ جمل هودج عایشه مورد هتک واقع شد (چرا که عایشه بر علیه خلیفه رسمی مسلملنان قیام کرده) و هودج او مورد حمله قرار گرفت تا آنکه ریسمان اطاعت پاره نشود و اجتماع مسلمین از هم نپاشد و خون مسلمانان به هدر نرود.
پس وقتی که جائز باشد حمله به خانه فاطمه بخاطر امری که هنوز واقع نشده بود، بدون شک جائز است حمله به هودج عایشه به خاطر امری که واقع شده بود.
ابن عبد ربّه
*شهاب الدین احمد معروف به ابن عبد ربه اندلسی در کتاب “العقد الفرید” جلد ۴ صفحه ۲۶۰ چنین می نویسد:
علی و عباس و زبیر در خانه فاطمه نشسته بودند تا اینکه ابوبکر، عمر را فرستاد تا آنان را از خانه فاطمه بیرون کند، و به او گفت اگر بیرون نیامدند با آنان نبرد کن. عمر ابن خطاب با مقداری آتش به سوی خانه فاطمه رهسپار شد تا خانه را به آتش بکشد. در این هنگام فاطمه با او روبرو شد و گفت: ای فرزند خطاب آمده ای خانه ما را بسوزانی!
عمر گفت: بلی، مگر اینکه شما نیز آن کنید که امّت کردند(بیعت با ابوبکر).
2
5
هیچ تردیدی در واقعه جانسوز آتش زدن درب خانه تنها یادگار پیامبراکرم, حضرت صدیقه شهیده وجود ندارد و به این مطلب علاوه بر قریب به اتفاق علمای شیعه, بسیاری از بزرگان اهل سنت هم اعتراف کرده اند که جهت آگاهی شما در ادامه به برخی از این اقوال اشاره می شود، اما پیش از پرداختن به این اقوال توجه به یک نکته ضروری است و آن اینکه: این خانه ای که غاصبان خلافت آن را به آتش زدند متعلق به چه کسی بوده است؟ و آن شخص از چه درجه اعتباری نزد خدا و رسولش برخوردار بوده است؟ آیا این پیامبر نبود که به قول تمام مورخین و محدثین بیش از شش ماه هر روز بر در این خانه می ایستاد و بر اهل آن سلام ودرود و تحیت می فرستاد؟ آیا همین پیامبر نبود که بارها فرمود: فاطمه پاره تن من است هر کس او را بیازارد من را آزرده است؟ مگر آن بانوی دو عالم چه جرمی مرتکب شده بود که با او چنین رفتاری کردند؟ آیا مزد رسالتی که خدا در قرآن از قول پیامبرش نقل کرده: قل لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبى: ” من از شما پاداشى نمىطلبم جز دوستى خویشاوندانم” (شورى- ۲۳) به آتش کشیدن درب تنها یادگارش و شکستن پهلو و شهید کردن جنینش و سیلی زدن و… بوده است؟
حال اگر ما هم بی اعتنا به تمامی این وقایع جانسوز باشیم در ردیف همان افرادی که این وقایع ننگین را به وجود آوردند نخواهیم بود؟ چگونه می توانیم در روز قیامت جوابگوی رسول خدا باشیم وقتی از ما در این مورد سوال بفرماید؟
مدارک و اسناد جسارتهای به حضرت صدیقه طاهره و آتش زدن درب خانه آن حضرت از منابع اهل سنت:
شاید بارزترین این مدارک کلام خود ابوبکر باشد زمانی که وی در حالت مرگ افتاد از سه کار خود ابراز ندامت کرد که یکی از آنها حمله به خانه حضرت زهرا است.
عبدالرحمان بن عوف که مورد وثوق اهل سنت است این روایت را نقل کرده و احمد حنبل پیشوای اهل سنت حنبلی و دیگران آن را در کتابهای خود آوردهاند(کامل فی الغه و الادب، ابی عباس محمد بن یزید مجرد، ج ۱، ص ۶؛ سقیفه و فدک، ابیبکر احمد بن عبدالعزیز جوهری بغدادی، ص ۷۰؛ مفاخرات، زبیر بن بکار و لسان المیزان، ابن حجر عسقلانی، در ترجمه عمران بن داود رجلی.)
عبدالرحمان بن عوف میگوید:«دخلت علی ابیبکر اعوده فی مرضه الذی ممات فیه فسلمت و سألته به کیف به»؛ در هنگام بیماری ابوبکر همان بیماری که از آن درگذشت به عیادت او رفتم بر او سلام کردم و احوال او را پرسیدم.
پس از نقل جملاتی خطاب به او گفتم:«فو اللَّه ان علمناک الا صالحاً مصلحاً»؛ به خدا سوگند ما تو را مردی صالح و مصلح شناختیم.
ابوبکر پاسخ داد:«اما انی لا آملی الا علی ثلاث فعلتهن وددت انی فعلتهن و ثلاث وددت انی سألت رسول اللَّه(ص) عنهن»؛ من به واسطه سه کار که انجام دادهام، اندوهناکم و ای کاش این سه کار را انجام نمیدادم و این سه مطلب را از پیامبر(ص) میپرسیدم.
فاما الثلاث التی فعلتها و ددت انی لم اکن فعلتها فوددت انی لم اکن کشفت عن بیت فاطمه و ترکته و لو اغلق علی حرب»؛ اما آن سه کاری که انجام دادم و ای کاش انجام نمیدادم: ای کاش حریم خانه فاطمه را نمیشکستم و به آن حمله نمیبردم و او را به حال خودش رها میکردم و لو این که به سبب این کار جنگی صورت میگرفت.
در این روایت خلیفه اول تصریح میکند که ای کاش به خانه فاطمه(س) حمله نمیبردم و حریم آن خانه را نمیشکستم و این مطلب به خوبی مؤید حمله به خانه آن حضرت به خاطر رسیدن به خلافت است.
مقاتل بن عطیه میگوید: ابابکر بعد از آن که با تهدید و ترس و شمشیر از مردم بیعت گرفت، عمر و قنفذ و جماعتی را به درب خانه علی و زهراعلیهماالسلام فرستاد. عمر هیزم را درِ خانه فاطمه جمع نمود و درب خانه را به آتش کشید، هنگامی که فاطمه زهرا علیهاالسلام پشت در آمد، عمر و اصحاب او جمع شدند و عمرآن چنان حضرت فاطمه علیهاالسلام را پشت در فشار داد که فرزندش را سقط نمود و میخ دربه سینه حضرت فرو رفت (و بر اثر آن صدمات) حضرت به (بستر) بیماری افتاد تا آن که ازدنیا رفت.»( الامامه والخلافه، مقاتل بن عطیه، ص۱۶۰ ـ ۱۶۱٫)
مسعودی (که برخی وی را سنی مذهب می دانند) نیز در قسمتی از کتاب خود آورده است:«فَوَجهُوا اِلی مَنْزلِهِ فَهَجَمُوا عَلَیْهِ وَ اَحْرَقُوابابَهُ… وَ ضَغَطُوا سَیدَهَ النساءِ بِالْبابِ حَتی اَسْقَطَتْ مُحْسِنا؛پس (عمر و همراهان) به خانه علی علیه السلام رو کرده وهجوم بردند، خانه آن حضرت را به آتش کشیدند؛ با در به پهلوی سیده زنان عالم زدند؛چنان که محسن را سقط نمود.»( اثبات الوصیه، مسعودی، (چاپ بیروت) ص۱۵۳ و در برخی چاپها ص ۲۳ ـ ۲۴٫)
ابو بکر عبداللَّه بن محمد بن ابى شیبه ، شیخ و استاد بخارى ، در کتاب المصنف ، مىگوید : « آنگاه که بعد از رسولخدا ( ص ) براى ابوبکر بیعت مىگرفتند . على ( ع ) و زبیر براى مشورت در این امر نزد فاطمه ( س ) دختر پیامبر ( ص ) رفت و شد مىکردند . عمر بن خطاب با خبر گردید و بنزد فاطمه ( س ) آمد وگفت : اى دختر رسول خدا ( ص ) ! به خدا در نزد ما کسى از پدرت محبوبتر نیست و پس از او محبوبترین تویى ! ! وبه خدا قسم این امر مرا مانع نمىشود که اگر آنان نزد تو جمع شوند ، دستور دهم که خانه را با آنها به آتش کشند . اسلم گفت : چون عمر از نزد فاطمه ( س ) بیرون شد ، على ( ع ) و …به خانه بر گشتند . پس فاطمه ( س ) گفت : مىدانید که عمر نزد من آمد ، و به خدا قسم یاد کرده اگر شما ( بدون اینکه با ابوبکر بیعت کنید ) به خانه برگردید خانه را با شما آتش مىزند ؟ وبه خدا قسم که او به سوگندش عمل خواهد کرد » (کتاب المصنف ، ج ۷ ، ص ۴۳۲ ، حدیث ۳۷۰۴۵ ، کتاب الفتن ).
همین مضمون را سیوطى در مسند فاطمه ، آورده است . (سیوطى ، مسند فاطمه ، ص ۳۶).
ابن عبدالبر ، در الاستیعاب ، نیز این داستان را نقل کرده است . (ابن عبدالبر ، الاستیعاب ، ج ۳ ، ص ۹۷۵). و …
بلاذری در انساب الاشراف می نویسد: … و سپس با مشعلى بر در خانه فاطمه آمد و در جواب فاطمه که فرمود : آیا من نظارهگر باشم و تو خانه مرا آتش بزنى ؟ گفت : بلى . چنانکه بلاذرى مىگوید : « ابوبکر به على ( ع ) پیام فرستاد تا با وى بیعت کند امّا على نپذیرفت . پس عمر با مشعلى آمد ، فاطمه ( س ) ناگاه عمر را با مشعل در خانهاش یافت ، پس فرمود : یابن الخطّاب ! آیا من نظاره گر باشم وحال آنکه تو در خانهام را بر من به آتش مىکشى ؟ ! عمر گفت : بلى، و آنچنان به این عمل مُصرّ هستم چنانکه پدرت بر دینی که آورده بود محکم بود ». ( بلاذرى ، انساب الاشراف ، ج ۱ ، ص ۵۸۶ ).
ابوالفداء نیز مىگوید : « سپس ابوبکر، عمر بن خطاب را به سوى على و آنانکه با او بودند فرستاد تا آنان را از خانه فاطمه ( س ) بیرون کند، وگفت : اگر از دستور تو سر باز زدند با آنان بجنگ . پس عمر مقدارى آتش آورد تا خانه را آتش زند . پس فاطمه ( س ) بر سر راهش آمد وفرمود : کجا ؟ اى پسر خطاب ! آمدهاى تا کاشانه ما را به آتش کشى ؟ ! گفت : بلى. (ابوالفداء ، تاریخ ابى الفداء ج ۱ ص ۱۵۶ . دار المعرفه ، بیروت ).
احمد شهرستانی در الملل و النحل به نقل از نظام می نویسد: از جمله عقائد نظام آن بود که می گفت: عمر به خانه فاطمه حمله ور شده و فریاد می زد: خانه را با اهلش به آتش بکشید، در حالی که در خانه نبود مگر علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام. او در ادامه می نویسد: همانا عمر چنان ضربه ای به شکم فاطمه در روز بیعت زد که فاطمه جنین خود (محسن) را از شکم انداخت.( الملل و النحل، ج ۱، ص ۵۷، چاپ دارالمعرفه بیروت. قابل توجه اینکه نظام معتزلی از رؤسای مذهب معتزله در زمان خود بود که در سال ۲۳۱ از دنیا رفت).
یکی از علمای بزرگ سنى شافعی به نام جوینی از همه صریحتر به این مطلب اشاره کرده و می نویسد: از پیامبر اکرم ( ص ) نقل شده که فرمود : « چون به دخترم فاطمه مىنگرم بیاد مىآورم آنچه را که بعد از من بر سر او خواهد آمد و حال آنکه در خانهاش ذلّت وارد گردیده ، از وى هتک حرمت شده ، حقش غضب ، و ارثش منع شده ، پهلویش شکسته و جنینش سقط گردیده و او فریاد برمىآورد « یا محمداه » …پس او اولین کسى از اهلبیتم مىباشد که به من ملحق مىگردد ، پس بر من وارد مىشود ، محزون ، مکروب ، مغموم ، مقتول . . . » . ( فرائد السمطین ، ج ۲ ، ص۳۴ ، ۳۵ طبع بیروت).
ذهبی در شرح زندگانی ابن ابی دارم از قول ابن حماد کوفی می نویسد: هنگامى با مشعل آتش براى تسلیت دختر پیامبر اکرم ( ص ) آمدند که وى « به محسن » باردار بود و تهاجم به خانه و … موجب قتل محسن طفلى که هنوز پا به دنیا ننهاده بود گردید . چنانکه ابن ابى دارم در ادامه می گوید: عمر لگدى بر حضرت زهرا ( س ) زد تا محسن سقط گردید.(سیر اعلام النبلاء ، ج ۱۵ ، ص ۵۷۸).
ابن عبد ربّه می نویسد: پس عمر با شعله ای از آتش روانه خانه فاطمه شده تا آنجا را به آتش بکشد در این هنگام عمر با فاطمه برخورد کرده، فاطمه به وی گفت: ای پسر خطاب آیا برای آتش کشیدن خانه ما آمده ای، عمر گفت: آری، مگر آنکه با ابوبکر بیعت کنید…( العقد الفرید، ج ۵، ص ۱۳ و ۱۴، چاپ بیروت ۱۴۰۴)
ابن قتیبه دینورى آورده است: ابوبکر عمر را به سوى کسانى که بیعت نکردند و در خانه على تحصّن کردند، فرستاد. عمر به خانه على آمد و صدا زد ولى کسى بیرون نیامد. عمر هیزم خواست و گفت: قسم به آنکه جان عمر در دست اوست، یا باید بیرون بیایید و بیعت کنید و یا خانه را بر سر آنانکه در آن هستند آتش مىزنم. به او گفتند: فاطمه در آن است. عمر گفت: و لو فاطمه در آن باشد. …وقتى فاطمه صداى آنها را شنید، با صداى بلند فریاد کرد: «یا ابتاه» یا «رسول الله» پس از تو از پسر خطاب و پسر ابى قحافه چهها که نکشیدیم. وقتى که گروه مهاجم گریه فاطمه را شنیدند. در حالى که گریه مىکردند برگشتند و دلشان به حال فاطمه سوخت ولى عمر و عدهاى ماندند. على را بیرون آوردند و گفتند بیعت کن. على گفت: اگر بیعت نکنم چه مىکنید؟ گفتند: به خدا سوگند گردنت را مىزنیم(الامامه و السیاسه، ج ۱، ص ۳۰، تحقیق استاد على شیرى، منشورات رضى).
به هر حال آتش زدن درب خانه آنحضرت و نیز اذیتها و آزارهایی که در دوران کوتاه پس از پیامبر از سوی غاصبان خلافت دید واقعیتی است که قابل انکار نمی باشد و مصیبتی است که تا روز قیامت رنج و محنت آن از دل عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت بیرون نخواهد رفت[/l
1
5
لعنت برپدرمنافق تفرقه انداز.ریدم به صدات.
8
0
با سلام
خدمت شما عزیزان عرض کنم البته بدون مقدمه که عمر را با این ها داغدار نکنید بخدا عمر عمر است برای شما بد با این حرفا
دوم در مورد حدیث فاطمه پاره تن من است از رسول اکرم این حدیث را موقعی عرض فرمودند که حضرت علی داشتند زن دوم می گرفتند و دوستان به کل حدیث نگاه کنند نه به ی قسمت موضوع خود حضرت علی بوده (رض)
۳ با دید منطقی نگاه کنیم دروغه چرا چون از دو حالت خارج نمیشه ۱ یا شهادت دروغه اگه راسته پس باید باور کنیم که نعوذ بالله حضرت علی بیغیرت بوده زبونم لال دوستان توجه کنند خودتونو با زبون خودتون بد نام نکنید با تشکر فدای عمر و علی
12
0
حضرت فاطمه الزهرا(رض) پاره ی تن اهل تسنن است تا کی میخواین خام بمونین و حرفای این آخوندایی که تا به امروز شما رو به بازی گرفتن قبول کنین
12
1
اگه حضرت عمر کرم الله وجه چنین کاری میکرد آیا مسلمانان آن زمان اجازه دفن ایشان را در کنار مرقد مطهر آنحضرت میدادند؟
ای عمر سرخی رنگ لاله ها از خون توست تیغ شمشیر عدالت تا ابد ممنون توست
فدای عمر باد جان و تنم به عشق عمر زندگی میکنم
سرم خاک پای عمر جان بود ندای ولایش بسر میزنم
علی و عمر این دوتا پهلوان برادر برابراین دوتا قهرمان
12
0
بسم الله الرحمن الرحیم
کسانی که بعد از مهاجرین و انصار می آیند می گویند خدایا گناهان مارا و برادرانمان را که در ایمان سبقت گرفته اند ببخش بیامرز.
7
0
گر کنی تکذیب اصحاب رسول /قول پیغمبر نکردستی قبول / گفت هر یاریم نجمی روشن است/ بهترین قرن ها قرن من است (عطار)
7
0
لطفا نطرات بی ادبانه رو تایید نکنید
5
0
سلام بر فاطمه زهرا (س) دخت نبی درود خدا بر اهل بیت
اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
هزار سند تاریخی برای عمر بیاریم فایده نداره ….
عمر حرف خودشو میزنه
عمر مختو شستشو دادن
هی میگه آخوند
ترفند جدیده
جنگ نرم …
خدا هدایتت کنه
تو زندگی خودتو بکن نا شیعه ها هم زندگی خودمون
اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
3
4
با سلام
واقعا ماهم قبول داریم این اهنگ بدون سند تاریخی و از روی تعصب بوده ،چندین ساله ما با اهل سنت زیر یک پرچم زندگی میکنیم ،اگر کسی شیعه علوی باشه تا الان به این نتیجه رسیده که ابوبکر وعمر انسانهای خوبی بودن و همه این داستانهای خرافی نقشه دشمنان اسلامه که میخوان تفرقه بیندازن و ادم های ساده لوح باور میکنن و مدیحه سرایی میکنن/بدون شک شیعه علوی این خرافات رو رد میکنه ممنون
6
0
شما دم از وحدت می زنید ولی هیچ چیز نمی دانید از اسلام که امیرالمومنین عمر(رض)ابه ایران اورد به خدا قسم تا زمانی که شما سیدنا عمر(رض)قبول نداشته باشیدتا قیام قیامت اختلاف هست وخواهد بود
10
1
سلام بیاییم با منطق و باکمی مطالعه کتاب و قران ب حضرت عمر ایمان بیاریم
4
2
با سلام
بنظرم قضاوت در مورد گذشته دین خیلی خیلی کار بیهوده ست و هیچ نتیجه ای جز خون و خونرزی در پی نخواهد داشت .
4
0
آیا فردوسی بزرگ هم اشتباه میکرده
چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی /∗/ خداوند امر و خداوند نهی
که خورشید بعد از رسولان مِه /∗/ نتابید بر کس ز بوبکر به
عُمر کرد اسلام را آشکار /∗/ بیاراست گیتی چو باغ بهار
پس از هر دوان بود عثمان، گزین /∗/ خداوند شرم و خداوند دین
چهارم علی بود جفت بتول /∗/ که او را به خوبی ستاید رسول
که من شهر علمم علیّم در است /∗/ درست این سخن قول پیغمبر است
4
2
صبر کنید .
اصلا نیازی به این حرفا نیست .
برادران ناراضی فقط کتاب شبهای پیشآور و یا بسته صوتی شو پیدا کنین و گوش بدین بین علمای ما و شما اهل سنت چی پیش اومده اونوقت بدون تعصب قضاوت کنین حق با کیه … ؟
فقط دقیق بشین چی میگه چون همش رو از کتاب های خودتون اثبات کرده .
2
1
اقای سرمدی.اگه عمر نبود تو حتی فاطمه همرا نمیشناختی.چرا حضرت علی دختر خودشو به عقد قاتل زنش در بیاره.یعنی اون علی که تعریفش رو میکنیم انقدر بی جرات است که زنش دخت رسول الله نتوانست دفاع کنم.براتئن متاسفم کور دلان جاهل.اللهم اهدهم فانهم لا یعلمون…..
2
1
دوستان.این ها همه برای تفرقه هست. اقای سرمدی وامثال ایشان هنوز نه سیدنا علی و نه حضرت فاطمه را شناختن.حضرت ایت الله خامنه ای در تاریخ ۲ربیع الثانی مصادف با ۱۴ اذر ۶۵ در مورد عدالت حضرت عمر سخن میگویند.پیشنهاد میدم سخنرانی ایشان رو گوش کنید.اصلا قابل هضم نیست که حضرت علی معروف به اسدالله شیر خدا دخترش را نوه پیامبر را به عقد قاتل زن خود دراورد.
1
1
بسم الله الرحمن والرحیم
با سلام به هدایت شدگان
این حقیر این مطلب را برای همه می نوسم، بل نه تنها برای غیر شیعه
اگر درد دین داری فقط به حقیقت می خوای برسی ، تاریخ را بی عناد بخواد ، شناخت دین دو محور و بر پایه دو اصل سواره :۱ دلیل نقلی ۲٫دلیل عقلی
حال اینکه می فرمایی :غیرت علی (ع) کجا بود ؟ معلوم می شود که مطالع نکرده اید چون با دلیلی عقلی حضرتعالی یعنی :غیرت علی (ع) کجا بود ؟
من نمی خواهم وقت عزیز شما را بگیرم ،در علم فلسفه و شاخه منطق مبحث بسیار جالبی هست با عنوان “مغلطه” یا “سفسطه” اگر وقت به شما مجال مطالعه داد این مبحث حتما مطالعه بفرمایید، چون در نظرداشتم این مبحث را برای بنویسم ولی مترصدم که مطلب دیگری برای بنویسم و نگران از اینم که سایت به سبب سنگینی حجم مطلب توانایی ارسال نداشته باشه
بنده در اینجا خطبه بسیار وزین و پر محتوای و شیوای شقشقیه حضرت علی بن ابی طالب (ع) می آوردم مصرا از شما می خواهم که بطور دقیق آن را مطالعه بفرمایید ترجمه انگلیسی آن را نیز اگر خواستار باشید در دسترس شما خواهم گذاشت
۱٫ شکوه از ابا بکر و غصب خلافت
آگاه باشید به خدا سوگند ابا بکر، جامه خلافت را بر تن کرد، در حالى که مى دانست جایگاه من نسبت به حکومت اسلامى، چون محور آسیاب است به آسیاب که دور آن حرکت مى کند. او مى دانست که سیل علوم از دامن کوهسار من جارى است، و مرغان دور پرواز اندیشه ها به بلنداى ارزش من نتوانند پرواز کرد. پس من رداى خلافت رها کرده و دامن جمع نموده از آن کناره گیرى کردم و در این اندیشه بودم که آیا با دست تنها براى گرفتن حق خود به پاخیزم یا در این محیط خفقان زا و تاریکى که به وجود آوردند، صبر پیشه سازم که پیران را فرسوده، جوانان را پیر، و مردان با ایمان را تا قیامت و ملاقات پروردگار اندوهگین نگه مى دارد پس از ارزیابى درست، صبر و بردبارى را خردمندانه تر دیدم. پس صبر کردم در حالى که گویا خار در چشم و استخوان در گلوى من مانده بود. و با دیدگان خود مى نگریستم که میراث مرا به غارت مى برند.
۲٫
.بازى ابا بکر با خلافت
تا اینکه خلیفه اوّل، به راه خود رفت و خلافت را به پسر خطّاب سپرد. سپس امام مثلى را با شعرى از أعشى عنوان کرد: مرا با برادر جابر، «حیّان» چه شباهتى است (من همه روز را در گرماى سوزان کار کردم و او راحت و آسوده در خانه بود.) شگفتا ابا بکر که در حیات خود از مردم مى خواست عذرش را بپذیرند، چگونه در هنگام مرگ، خلافت را به عقد دیگرى در آورد. هر دو از شتر خلافت سخت دوشیدند و از حاصل آن بهره مند گردیدند.
.شکوه از عمرو ماجراى خلافت
سرانجام اوّلى حکومت را به راهى در آورد، و به دست کسى (عمر) سپرد که مجموعه اى از خشونت، سختگیرى، اشتباه و پوزش طلبى بود زمامدار مانند کسى که بر شترى سرکش سوار است، اگر عنان محکم کشد، پرده هاى بینى حیوان پاره مى شود، و اگر آزادش گذارد، در پرتگاه سقوط مى کند. سوگند به خدا مردم در حکومت دومى، در ناراحتى و رنج مهمّى گرفتار آمده بودند، و دچار دو رویى ها و اعتراض ها شدند، و من در این مدت طولانى محنت زا، و عذاب آور، چاره اى جز شکیبایى نداشتم، تا آن که روزگار عمر هم سپرى شد*۱٫
۴٫شکوه از شوراى عمر
سپس عمر خلافت را در گروهى از قرار داد که پنداشت من همسنگ آنان مى باشم پناه بر خدا از این شورا در کدام زمان در برابر شخص اوّلشان در خلافت مورد تردید بودم، تا امروز با اعضاى شورا برابر شوم که هم اکنون مرا همانند آنها پندارند و در صف آنها قرارم دهند ناچار باز هم کوتاه آمدم، و با آنان هماهنگ گردیدم. یکى از آنها با کینه اى که ازمن داشت روى برتافت، و دیگرى دامادش را بر حقیقت برترى داد و آن دو نفر دیگر که آوردن نامشان زشت است
۵٫شکوه از خلافت عثمان
تا آن که سومى به خلافت رسید، دو پهلویش از پرخورى باد کرده، همواره بین آشپزخانه و دستشویى سرگردان بود، و خویشاوندان پدرى او از بنى امیّه به پاخاستند و همراه او بیت المال را خوردند و بر باد دادند، چون شتر گرسنه اى که بجان گیاه بهارى بیفتد، عثمان آنقدر اسراف کرد که ریسمان بافته او باز شد و أعمال او مردم را برانگیخت، و شکم بارگى او نابودش ساخت.
۶٫بیعت عمومى مردم با امیر المؤمنین علیه السّلام
روز بیعت، فراوانى مردم چون یال هاى پر پشت گفتار بود، از هر طرف مرا احاطه کردند، تا آن که نزدیک بود حسن و حسین علیه السّلام لگد مال گردند، و رداى من از دو طرف پاره شد. مردم چون گلّه هاى انبوه گوسفند مرا در میان گرفتند. امّا آنگاه که به پاخاستم و حکومت را به دست گرفتم، جمعى پیمان شکستند و گروهى از اطاعت من سرباز زده و از دین خارج شدند، و برخى از اطاعات حق سر بر تافتند، گویا نشنیده بودند سخن خداى سبحان را که مى فرماید: «سراى آخرت را براى کسانى برگزیدیم که خواهان سرکشى و فساد در زمین نباشند و آینده از آن پرهیزکاران است» آرى به خدا آن را خوب شنیده و حفظ کرده بودند، امّا دنیا در دیده آنها زیبا نمود، و زیور آن چشم هایشان را خیره کرد.
۷٫مسؤولیت هاى اجتماعى
سوگند به خدایى که دانه را شکافت و جان را آفرید، اگر حضور فراوان بیعت کنندگان نبود، و یاران حجّت را بر من تمام نمى کردند، و اگر خداوند از علماء عهد و پیمان نگرفته بود که برابر شکم بارگى ستمگران، و گرسنگى مظلومان، سکوت نکنند، مهار شتر خلافت را بر کوهان آن انداخته، رهایش مى ساختم، و آخر خلافت را به کاسه اوّل آن سیراب مى کردم، آنگاه مى دیدید که دنیاى شما نزد من از آب بینى بزغاله اى بى ارزش تر است .
گفتند: در اینجا مردى از أهالى عراق بلند شد و نامه اى به دست امام علیه السّلام داد و امام علیه السّلام آن را مطالعه مى فرمود، گفته شد، مسایلى در آن بود که مى بایست جواب مى داد. وقتى خواندن نامه به پایان رسید، ابن عباس گفت یا امیر المؤمنین چه خوب بود سخن را از همان جا که قطع شد آغاز مى کردید امام علیه السّلام فرمود: هرگز اى پسر عباس، شعله اى از آتش دل بود، زبانه کشید و فرو نشست، ابن عباس مى گوید، به خدا سوگند بر هیچ گفتارى مانند قطع شدن سخن امام علیه السّلام این گونه اندوهناک نشدم، که امام نتوانست تا آنجا که دوست دارد به سخن ادامه دهد.
مى گویم: (معناى سخن امام علیه السّلام که فرمود، کراکب الصّعبه، این است که اگر سوار کار مهار شتر سرکش را سخت بکشد، و مرکب چموشى نافرمانى کند، بینى او پاره مى شود، و اگر مهارش را رها کند، چموشى کرده در پرتگاه سقوط قرار مى گیرد و صاحبش قدرت کنترل او را ندارد. مى گویند «اشنق الناقه» یعنى بوسیله مهار، سر شتر را بالا بکشد و «شنقها» نیز مى گویند که ابن سکّیت در کتاب اصلاح المنطق گفته است. اینکه فرمودند نفرمود «اشنقها» براى آنکه این کلمه را مقابل اسلس لها قرار داد، گویى فرموده باشد که اگر سر او را بالا کشد. یعنى آن را واگذارد تا سر خود را بالا نگاه دارد
خطبه عربی آن فوق العاده زیباست . چنانچه شما یا هر کسی دیگر ، پر سشی و یا انتقادی از این خطبه دارد این حقیر می توانم در خدمت باشم
والاسلام
1
0