زندگی نامه ی بابک رادمنش
تولد
بابک رادمنش در شهرتبریز (مرکز آذربایجان شرقی) به دنیا آمد و اصالتا آذربایجانی می باشد.
او تحصیل کرده ی رشته موسیقی در دانشکده هنر های زیبا – دانشگاه تهران می باشد. وی موسیقی دان ( اصیل و پاپ)، آهنگساز، ترانه سرا، شاعر، معلم موسیقی، و خواننده به مدت بیش از سی سال. متخصص و مدرس سازهای تار، سه تار، سنتور، بربط (عود)، کمانچه، تنبک و نی و همچنین در سازهای بین المللی ویلن،پیانو و کیبورد است.
اساتید و شیوه
بابک رادمنش زیر نظر اساتید بزرگ معروفی موسیقی خود را فرا گرفته است. اساتید وی در ساز ویلن در سنین کودکی استاد ابوالحسن صبا و در سنین نوجوانی از وجود هنرمند برجسته ای به نام علی تجویدی بهره برد. استاد او در ساز کمانچه نیزعلی اصغر بهاری بود.
شیوه نوازندگی و نوع تدریس «استاد بابک رادمنش» به شاگردانش با استفاده از سازهای گوناگون در سبکهای متفاوت بدین گونه می باشد :
در ساز تار پیرو مکتب استاد جلیل شهناز و استاد فرهنگ شریف.
در ساز سه تار پیرو مکتب استاد احمد عبادی.
در ساز سنتور پیرو مکتب محروم استاد فرامرز پایور.
در ساز بربط (عود) پیرو مکتب استاد منصور نریمان.
در ساز کمانچه پیرو مکتب معلم خود استاد علی اصغر بهاری.
در ساز ویلن پیرو مکتب معلمین خود استاد ابوالحسن صبا و استاد علی تجویدی.
و در ساز تنبک پیرو مکتب استاد حسین تهرانی بود
آشنایی با بابک رادمنش
در مورد «استاد رادمنش» می توان سخن بسیار گفت، اما به نظر می رسد نمونه کارهای او چه در زمینه موسیقی اصیل و چه در زمینه موسیقی پاپ و چه مخلوطی از این دوو همچنین کلام دلنشین و جذاب و پندآموزش نشانگر توانایی های هنری اوست.
اما مختصرا اشاره بر اینکه او شخصی است پیرو مکتب عشق و معنویت، پایبند به اصول و ارزشهای اخلاقی، شیفته پاکی و صداقت، متواضع و بی ادعا و بسیار فروتن است.
هنرمندی که از نوجوانی به طور جدی کارش را شروع کرد و نزدیک به چهل سال است که فعالیّت های هنری حرفه ای دارد و آثار زیبایی را آفریده، به طوری که هر خواننده ای که از او قطعه ای را اجرا کرده است به اوج شُهرت و محبوبیّت رسیده است ، او هرگز مصاحبه با رادیو یا تلویزیونی، و حتی عکسی در روزنامه یا مجلّه ای از او به چاپ نرسیده است و در جایی تعریف و تمجید ازخود نکرده است.
بابک رادمنش هنرمندی است که در وادی هنر موسیقی و شعر و ترانه، دارای استعدادهای گوناگونی می باشد، در حالی که بسیار متواضع و فروتن است. او مُعتقد است که این استعدادها فقط به تحصیل و کسب عِلم مربوط نمی باشد بلکه بیشترذاتی و هدیه هایی از سوی پروردگاراست.
«بابک رادمنش» جزو نادر هنرمندانی است که در زمینه موسیقی های گوناگون آثاری دارد و در هر سبکی که کار کرده است بسیار حرفه ای و موفق بوده و همیشه توجه اکثر مردم را بطور تحسین بر انگیز جلب کرده است.
او در موسیقی مرز و حدودی نمی شناسد، اگر انواع مختلف موسیقی را به یک دایره تشبیه کنیم، وی بر روی این دایره پیوسته در حال حرکت بوده است. به این معنا که فقط در یک نوع موسیقی کار کردن او را هرگز راضی نکرده است. وی همیشه در حال تغییر مکان، بر روی این دایره می باشد. به همین دلیل شناخت و اظهار نظر در مورد «بابک رادمنش» کار دشواری است. در شخصیت هنری بابک رادمنش، هم می توان «استاد ابوالحسن صبا» را دید، و هم بزرگان موسیقی پاپ را به عنوان مثال هنگامی که او آثار «استاد ابوالحسن صبا» را با ویلن اجرا می کند، گویی که خود استاد صبا می نوازد و همچنین در ناله های کمانچه اش «استاد علی اصغر بهاری» محسوس است.
«بابک رادمنش» در آثار هنری خود توانسته است به وسیله تلفیق سبک مدرن و کلاسیک، به طرزی ظریف و هنرمندانه روح عظیم و صلابت موسیقی اصیل را در پیکره جوان موسیقی امروز جانی دوباره بخشد. در اشعار و ترانه هایش نیز صلابت و محکمی از یک طرف، شیرینی و محتوا و جذابیت از طرف دیگر انسان را مجذوب می کند.
او معتقد است ملاک و معیار خوب بودن هر نوع کار هنری که شعر و موسیقی نیز از آن جمله می باشند سه چیز است:
1) تکنیک 2) محتوا 3)زیبایی
اومی گوید: چقدر زیباست که در تمام ابعاد زندگی انسان ها نور الهی وجود داشته باشد، که این اعتقاد در اکثر آثارش نیز مشهود است. به عقیده وی «موسیقی با کلام» حتما باید داری پیام باشد و آن هم نه هر پیامی، بلکه پیام سازنده، پیامهای اجتماعی و اخلاقی که روح انسان را در جهت متعالی شدن یاری کند و یا پیام عاشقانه پاک.
به گمان «بابک رادمنش» موسیقی بدون کلام از هر نوعی که باشد در تعلیم و تربیت اجتماع تاثیر زیاد و یا مستقیم ندارد، بلکه این کلام در موسیقی است که هر کلمه اش می تواند در فرهنگ جامعه اثر گذار بوده و سرنوشت ساز باشد.
«بابک رادمنش» موسیقی را به ظرف و کلام موسیقی را به غذا تشبیه می کند. او می گوید، جنس و شکل ظرف خیلی مهم نیست، بلکه غذای درونش هست که می تواند زهر آلود و کشنده باشد یا دارو گونه و شفا بخش.
تخصص
در اینجا به نمونه هایی از تخصص های استاد رادمنش اشاره می کنیم:
۱- وی دارای تخصص، در انواع مختلف موسیقی ایرانی، (اصیل) ـ (فورکلور یا محلی) ـ ( پاپ ) دارد و همچنین مسلط به آهنگ سازی در این سه نوع سبک موسیقی می باشد.
۲- وی مسلط برتمامی سازهای سنتی ایرانی به صورت علمی و عَمَلی می باشد و همچنین مدرس این سازها بصورت تخصصی از سال 1358 تاکنون می باشد.
بابک رادمنش علاوه بر سازهای ایرانی در چند ساز غیرایرانی مانند 🙁 ویلن، پیانو و کیبورد) تسلط دارد. شاید لازم به ذکر این مطلب باشد که بگوییم که بابک رادمنش، در استودیو صدابرداری تمامی سازهای ارکستر آهنگهایش را خودش می نوازند.
۳- بابک رادمنش ترانه سرای متبحری است (و کلام آهنگهایش را خودش می سراید. )
4- علاوه بر ترانه سرایی استاد رادمنش ” شاعری ” چیره دست و ماهر می باشد که کتاب مجموعه شعر او به نام «مهتاب عشق» در نیمه ی دوّم سال ۱۳۸۸ هجری شمسی از سوی انتشارات بدرقه ی جاویدان، در تهران مُنتشر و روانه ی بازار شد.شما می توانید برای مشاهده برخی از اشعار او به صفحه ” اشعار ” در این وب سایت مراجعه نمایید.
5- استاد رادمنش علاوه بر آهنگ سازی، خواننده ای است که کیفیت صدای ارزنده ای دارد و آگاهی کامل به دستگاه های موسیقی اصیل ایرانی ( ردیفهای آوازی و سازی ) دارد.
او تسلط کاملی بر صدا شناسی و ساختن مناسب ترین ملودی ها و اشعار برای خوانندگان مختلف با سبک های متفاوت را دارد.
تأثیر گذاریی ترانه های بابک رادمنش
آثار بابک رادمنش، که با صدای خواننده های مختلف اجرا شده است اکثراً آمیخته با کلامی پاک و متعالی و دارای پیام های سازنده است که تمامی آنها سُروده های خود او می باشد .
او مُعتقد است که در موسیقی باکلام، شعر یا کلام بسیار مهمتر از ملودی آن است و این کلام است که مستقیماً و در ذهن شنونده تاثیر می گذارد و موسیقی از هر نوعی که باشد، با شعر است که شخصیّت خود را نشان می دهد.
استاد رادمنش معتقد است، شعر و ادبیّات ایران، پیوسته در دنیا بیشتر از موسیقی آن مطرح بوده و ایران، سرزمینی است که در ادبیات وعرفان بسیارغنی است.
شمیم کلام بزرگانی چون مولوی ، سعدی ، حافظ ، و دیگران، علاوه بر ایران ادبیّات اکثر کشورهای جهان را نیز عطر افشانی کرده است، و چرا باید ترانه های ما دارای کلام بی محتوا و بدون پیغامهای سازنده باشد؟ بر همین مبنا،کلام خود او در کتاب مهتاب عشق، بدین گونه است:
هنرمنـــد، معلّـــم جامعـــه است ـ بی هدف، به جامعه ضایعه است
مسئول اگر باشد هُمـــای رحمت ـ وگـر نه خــود مُسبّب فاجعه است
نمونه آثار
«بابک رادمنش» در موسیقی اصیل ایرانی و همچنین در موسیقی پاپ آثارمتعددی دارد. وی به مدت 10 سال در صدا و سیما به عنوان آهنگ ساز و نوازنده مشغول به کار بود.
از نمونه آثار «بابک رادمنش» در اوایل انقلاب که در ایران زندگی می کرد می توان به آهنگسازی موسیقی متن فیلم ” توبه نصوح”، به کارگردانی محسن مخملباف اشاره کرد.
بابک رادمنش سرودهایی در رابطه با سوادآموزی و سرودهایی در رابطه با جنگ تحمیلی، مانند سرود «خلبانان» با صدای جمشید دارد. سرود «ایران اُلا باشدان باشا سنگر» با صدای خود بابک رادمنش به زبان آذری از ترانه های معروفی بود که در اوایل انقلاب از تلویزیون پخش می شود.
همچنین می توان به سرودهای «حسین که بود» با صدای شاپور رحیمی ، سرود «سلاح را برگیریم» با صدای غلامحسین قدمی که در گوشه راک دستگاه ماهور می باشد اشاره کرد. سرود «اوخو بلبل» (بخوان بلبل) به زبان آذری، با صدای یعقوب ظروفچی، سرود «قلم بردار» با صدای بابک رادمنش ،سرود «اُطلب العلم» یا «ز گهواره تا گور دانش بجوی» با صدای گلریز، سرود «هامّی بیر اُلسون» (همه یکی باشند) به زبان آذری با صدای رشید وطن دوست، سرود «در عشق زنده باید» شعری از مولوی با صدای بابک رادمنش ، سرود «بگشای لب» شعری از مولوی با صدای شاپور رحیمی که بخشی از فعالیتهای او در ایران می باشد.
نمونه هایی از فعالیت «بابک رادمنش» در سه دهه گذشته در خارج از کشور و درانگلستان می توان به ، آهنگسازی و ترانه سرائی برای خوانندگانی همچون:
حمیرا – سه آلبوم کامل با عناوین: “خواب و خیال” ، “هدیه حمیرا” و “مهتاب عشق”
معین – ترانه های «گذشته» ، «خوشبینی» ، «ای عشق»
امید – ترانه های «ایران من»،«دوستت دارم»، «تو محشری»، «ای گل رویایی»، «انتظار»
ستار- ترانه های «عاشق خجالتی» و «خاکی»
جمشید – ترانه های «خوش آمدی»، «من عاشقم»، «ترک غربت»، «پاک شو»
پویا – ترانه های «وطن وطن»، «عروس آرزوهام»، «باورم نمیشه»،«من»، «مادر»، «مهربونی»، «یا رب»
سروش – ترانه های «شوق نفس» “یه دنیا، یه دنیا، عاشقم من” ، «سفر»، «معجزه» و … اشاره کرد.
اشاره به نمونه هایی از اشعار و ترانه های استاد بابک رادمنش
در نوجوانی و دوران دبیرستان اینگونه شکوه می کند:
اگه عشق همینه ـ اگه زندگی اینه ـ نمیخوام چشمام دنیا رو ببینه (باصدای خوانندهای مختلف)
در جوانی انسان ها را، از افسوس خوردن برای گذشه باز میدارد:
مخور غم گذشته ـ گذشته ها گذشته ـ هرگز به غُصّه خوردن ـ گذشته برنگشته ( باصدای مُعین)
وطن دوستی را گوشزد می کند :
وطن وطن زمزمهٔ هر روز و هر شب من ـ نام وطن قشنگترین حرفِ روی لبِ من (باصدای پویا)
خوش بینی را به همه توصیه می کند:
بیا با دیدهٔ خوش بینی به دنیا بنگریم ـ غُصّه را رها کُنیم مُژدهٔ شادی آوریم (با صدای معین)
غم دوری رنجش می دهد:
لـحظهٔ خدا حافظی به سینـه ام فشُردمت ـ اشگ چشمهام جاری شد، دست خدا سپُردمت (با صدای حمیرا)
و خلاصه بی ثُبات بودن این دنیا را یاد آوری می کند که:
شاهان همه رفتند ـ کاخها به جا مانده ـ شاه و گدا مُردند ـ دنیا به جا مانده (باصدای حمیرا)
آثار منتشر شده بابک رادمنش
تک ترانه ها
مسافر
باران گریه با حضور سینا بهداد و مهدی منعم
بشنو از نی
سرزمین خشک با حضور سامی یوسف
دلا
بهار آمد
نامه پدر
خدایا ببخش