متن آهنگ افسردگی از بهزاد پکس

هوای شهر صافه آسمون گه گداری ابری
شرایطی که توو حس و حال من نی
اون که توو خودشه همیشه درد داره ببین
میخواد بیاد بیرون از این حس و حال منفی
اونی که بچگی نکرد زود بزرگ شد
زود بزرگ شد نفهمید خنده یعنی چی
نمیدونست که آدم یه دنده یعنی چی
دنبال گنج بودم هنوزم فکر میکنم بهش
برسه روزی بگن قیمتش چنده ینی چی
با همه فرق داشتم دنیارو سیاه میدیدم
عکس آدم آهنیامو رو دیوار کشیدم
من اَ اون روزا زیاد خاطره ندارم
ولی فک کنم روزای خوبم میاد میبینم
یه روز میاد میبینم دیگه افسرده نیستم
گلای باغچمون دست خورده نیست
همه دوست میشن یه روز دیگه دشمن نداریم
حتی دروغ نمیگه اون که چَک خورده بیشتر
دیگه عشقت سرِ اسکناس نمیره
به مدل ماشینش قول ازدواج نمیده
دیگه کسی سازِ جدایی نداره
بهت اس ام اس اشتباه نمیده
هی دل تو هم مثل دل من پُره
یه روز میاد دیگه کسی از این قصه ها نمیگه
دیگه کسی تهِ قصه وا نمیده

یه روزی میرسه که نداشته هام تو سرم نخوره
دیگه طلبکاری واسه ارث پدرم ندوئه
دیگه کابوس بچه ای طلاق نمیشه
دیگه تن کسی واسه هوس به تنم نخوره
شبو آسمونو راهش دیگه دیوار نداریم
دیگه توی خونه داد و بیداد نداریم
میشه گفت آواز رپی که غیر مجاز نیست
حسرت برج میلاد نداریم
دیگه زیر زمینی نیستم همه دور هم جمع
تموم دنیایی که میچرخید رو دور حسرت
کسی سرکوب نمیشه همه تشویق میکنن
روزای خوب میاد با اینکه دوره هر چند
دیگه مادرامون نگران فردا نمیشن
تن کلاغامون مثل بال پروانه میشه
کسی اسیر نمیشه همه دوست دارن همو
دیگه نگران سرما نمیشن
توام فک کن حس کن همین تکست و حفظ کن
نگو حیفو میل شد همه عمرم هی تو
پاشو واسه رسیدنت هیچوقت دیر نیست
اونکه زیر بال مشکلاتش میشکست پیر نیست
منم مثل خودت بد سوزوندن
وقتی شرط موندن بشه عکسو خوندن
وقتی از تو خوندم یعنی هم دردیم
یه روزی میرسه بخندیم به این دردامون هَه
یادت باشه واسه رسیدن به هدف
هیچکس جز خودت نمیتونه جلوتو بگیره
پس با انرژی برو جلو
به امید روزای بهتر، روزای خیلی بهتر